ดนุดาเจอรัก (ฉบับเรื่องสั้น) (หนังสือเสียง)

“ไปนอนอยู่ตรงนั้นทำไม” คาร์ลอสเริ่มซัก น้ำเสียงดุดันราบเรียบดังเดิม ดวงตาจดจ้องกลีบปากเล็กนั่นตลอดเวลา
“คะ...” ดนุดาทำสีหน้างง ดวงตาแสดงออกชัดว่าเธอไม่เข้าใจที่เขาถามเลยสักนิด
“ถามว่า...ไปนอน...อยู่หน้าบ้านหลังนั้น...ทำไม?” เสียงดุย้ำช้า ๆ ชัด ๆ ทีละคำด้วยนึกว่าเธอฟังไม่เข้าใจ
“นอน...” คิ้วเรียวขมวดมุ่นก่อนจะเบิกตากว้าง เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ก่อนจะตื่นขึ้นมาเจอกับบรรดาชายหนุ่มหุ่นล่ำกล้ามทั้งหลายนี่
“อ๋อ ๆ ไม่ได้นอนค่ะ...แต่หนู...เอ่อ...เผลอหลับ” ดนุดาแก้ความเข้าใจผิดของอีกฝ่าย เธอไม่ได้ตั้งใจนอนหลับซะหน่อย แต่คงเพลียจากการเดินทางและอากาศร้อน พอเจอร่มไม้และลมพัดเย็น ๆ เข้าหน่อยก็เลยเผลอหลับไปเท่านั้น
คาร์ลอสเมื่อได้ยินข้อแก้ตัวของเธอ เขาถึงกับนิ่งอึ้ง ก็เห็นอยู่ว่านอนหลับ ยังจะมาบอกว่าไม่ได้ตั้งใจ...แต่เผลอ...สรุปแล้วมันก็คือหลับนั่นแหละ ยังจะมาเถียงอีก!
“สรุปแล้วหลับ! ใช่ไหม?”
“ก็...ค่ะ หลับก็หลับ” เสียงเบาก้มหน้าตอบเพราะน้ำเสียงของอีกฝ่ายนั้นไม่ควรอย่างยิ่งที่เธอจะหาญกล้าไปต่อปากต่อคำด้วย
“ก็แค่นั้น” เสียงทุ้มราวกับยินดีเมื่อได้ยินเสียงยอมรับของเธอ
ถ้อยคำของทั้งสองที่กำลังดังอยู่นั่นทำเอาคาสันและบรรดาหนุ่ม ๆ ที่ยืนอารักขาเจ้านายอยู่เต็มห้องโถง ถึงกับเงยหน้าขึ้นส่งสายตาเป็นคำถาม
‘เจ้านายกำลังเถียงกับเด็ก’ และพวกเขาเห็นว่ามุมปากหยักนั่นยิ้มกริ่ม เมื่อเด็กยอมรับความพ่ายแพ้ด้วยการนั่งก้มหน้านิ่ง!
คาร์ลอส ดาวัต แวนโดรอซซี่ เนี่ยนะกำลังนั่งต่อปากต่อคำกับเด็กตัวเล็กๆ!!!

คำแนะนำ: โปรดโหลดตัวอย่างพิจารณาก่อนตัดสินใจซื้อ***
เนื่องจากมีฉากไม่เหมาะสมกับเยาวชน
***นิยายปารีเซียง ไม่เน้นสาระ ปราศจากดราม่า เน้นหัวใจชุ่มชื่น
เป็นเพียงจินตนาการไม่อิงจากเรื่องจริงใดๆ
ขอบพระคุณค่ะ