วาระรัก (หนังสือเสียง)

อารัมภบท
หล่อนเป็นคนละเอียดอ่อนกับความรัก คิดเสมอว่าจะไม่มีวันบุ่มบ่ามปล่อยใจให้รักผู้ชายหน้าไหนง่ายๆ เป็นอันขาด
แต่แล้ว ไม่ทันไรเลย หล่อนก็เสียความตั้งใจนั้นเสียแล้ว เมื่อจู่ๆ กามเทพเล่นแผลงศรเข้าเสียบหัวใจ ไม่มีโอกาสแม้แต่จะปัดป้องปลายลูกศรนั้น

By
พิ้งค์พลอย


โปรยปราย
“ไหนล่ะคะคนเจ็บ?”
“เอ ฉันจำได้ว่านงนอนหมดอยู่ตรงนี้นา นง นง อยู่ไหนน่ะ? ... อาจจะเป็นทางโน้น แถวนี้มันเหมือนกันไปหมด ตามมาค่ะ อยู่ทางโน้นแน่ๆ”
วาตีเดินนำหน้าด้วยความร้อนใจ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวที่นำทางมาตลอดชักเดินลากขา ท่าทางเหนื่อยจัด แต่เดินนำไปได้สักพักก็ตะโกนบอกคนตามมาข้างหลัง
“ไม่เห็นมีนี่ จำผิดหรือเปล่าคุณ แถวนี้ไม่มีแววเลยว่าจะมีใครขึ้นมา ต้นหญ้าไม่มีรอยถูกเหยียบสักหย่อม”
ปากพูดแต่เท้าก็ยังก้าวไปเรื่อยๆ ตาก็กวาดมองไปรอบๆ พร้อมกันกระทั่งมาสุดทาง ซึ่งถ้าเดินต่อก็ลอยละลิ่วลงสู่เบื้องล่างได้เลย
“จำผิดที่ผิดแล้วมั้งคุณ”
“นั่นสิคะ ฉันคงจำผิดจริงๆ น่ะแหละ ว่าแต่คุณชอบที่นี่มั้ยคะ ฉันว่าบนนี้วิวสวยดีนะคะ ถึงจะสูงไปหน่อยก็เถอะ”
วาตีหันมามองคนพูด
“คุณหมายความว่ายังไง?”
“ก็หมายความว่าเธอเสียรู้พวกเราแล้วน่ะสิ โธ่เอ๋ย...นี่แหละนะที่เขาว่าคนสวยมักไร้สมอง เพราะฉะนั้นก็จงตกเป็นเหยื่อคนฉลาดอย่างพวกเราไปตลอดชีวิตของหล่อนเถอะ!”
“อย่านะ!”
เห็นแววตาเย็นชาจุดประกายวาบก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายคิดจะทำอะไร แต่ก็สายเสียแล้ว
“ว้าย....ช่วยด้วย!”
สำหนึกสุดท้ายคือร่างถูกผลัก