มหานทีแห่งรัก (หนังสือเสียง)

“พี่ชลก็ยียวน น้องกระถินก็ร้าย แต่เพราะตื้อสุดใจ สาวน้อยบ้านป่าก็ใจละลายกับ ผู้ชายยียวนได้อย่างง่ายดาย”
นาวาเอกชลธาร เดชพิพัฒนาโชค ผู้การเรือหนุ่ม รูปหล่อ พ่อรวย หลีกหนีความวุ่นวายด้วยการย้ายตัวเองไปอยู่ต่างจังหวัดเพื่อหวังจะซึมซับความสดชื่นจากธรรมชาติ เพื่อรับตำแหน่งใหม่ที่สูงขึ้นและจะได้พบเจออะไรใหม่ๆ แต่แล้วเมื่อวันที่ชายหนุ่มย้ายและเดินทางไปถึงได้เพียงวันเดียว เรื่องวุ่นวายก็เกิดขึ้นเพื่อต้อนรับตำแหน่งใหม่ เขาได้พบกับสาวน้อยแสนสวย เก่งแต่ปากร้าย อยู่ๆ เธอกล่าวหาว่าเขาละเลยต่อหน้าที่ แล้วคนที่ยอมเอาชีวิตเดิมพันกับการทำงานอย่างชลธาร มีหรือที่จะยอมให้สาวบ้านนอกมาดูถูกได้
“ถิน ฟังอะไรซะบ้างนะ พี่ว่าถินน่าจะฟัง แทนที่จะเอาแต่พูด ลองนิ่งแล้วฟัง ฟังเสียงที่มันอยู่ในหัวใจแล้วคิดตามดูสิ ไม่ต้องพูดนะ” พูดจบเธอก็มองหน้าเขาและจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคมกริบอย่างลืมตัวอีกครั้ง แล้วเธอก็มองเห็นคำตอบแต่นั่นยิ่งทำให้เธอร้อนวูบวาบไปทั้งหน้า
“ได้ยินเสียงอะไรหรือเปล่า” เขายื่นหน้าเข้าไปกระซิบใกล้ๆ ริมฝีปากบางที่กำลังเผยอด้วยอาการเหม่อ
“ไม่เห็นได้ยินเลยค่ะ” เธอตอบและพยายามจะเมินหน้าหนี แต่ทว่าเธอดันเอาแต่จับจ้องที่ริมฝีปากรูปกระจับของเขาอย่างลืมตัว
“แต่ทำไมพี่ได้ยิน” เขากระซิบเบาๆ อีกครั้ง
“ได้ยินว่าอะไรคะ” เธอถามด้วยคำแสนซื่อราวกับตกอยู่ในภวังค์
“ได้ยินว่า... ว่า” เขาตอบออกมาได้เท่านี้ ก่อนจะค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ แล้วประกบจูบแนบแน่นที่ริมฝีปากบาง ริมฝีปากร้อนผ่าวกดจูบบางเบาเพื่อลองหยั่งเชิงว่าเธอจะตกใจหรือไม่ ทว่าเธอกลับมีอาการอึ้งเสียมากกว่า
“ได้ยินเสียงหรือยัง หืม” เขากระซิบที่ริมฝีปากบางอีกครั้ง ก่อนจะคลายอ้อมแขนแล้วค่อยๆ เอื้อมมือขึ้นไปสอดประคองที่ท้ายทอยของเธออย่างช้าๆ แต่เธอกลับส่ายหน้าเบาๆ
“ได้ยินแต่เสียงฝน” เธอตอบซื่อๆ แต่หัวใจกลับเต้นระส่ำราวกับกลอง น่าอายหากเขาได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงของเธอ ทว่าเขากลับยิ้มอย่างเอ็นดู ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปจูบเธออีกครั้ง