กว่าใจจะรัก (หนังสือเสียง)

“ภัคพูดว่าอะไรนะ”
น่านฟ้าถามย้ำเหมือนอยากจะให้โอกาสอีกคนได้คิดทบทวนก่อนที่จะตอบคำถามของเขาใหม่
แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ได้ผล เพราะไม่ว่ายังไงคนดื้อเงียบก็ยังเป็นคนดื้อเงียบวันยังค่ำ
“ภัคบอกว่าไม่ค่ะ”
“ภัคอาจจะลืมไปว่าตอนนี้พี่อยู่ในสถานะเจ้านายของภัค
และพี่ขอให้สิทธิ์ในความเป็นเจ้านายสั่งให้ภัคย้ายไปทำแผนกบัญชี คำสั่งนี้มีผลนับตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไป!”
คนบ้าอำนาจ เขาไม่มีสิทธิ์มาเอาแต่ใจกับเธอแบบนี้ คนเพียงคนเดียวที่ออกคำสั่งเธอได้คือแม่ของเขา
“งั้นภัคขอลาออกค่ะ ขอให้มีผลตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไปเหมือนกัน!”
คิดเช่นนั้นภัคจิราจึงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงโกรธจัด
ในเมื่อเขาไม่มีเหตุผลกับเธอก่อนคงไม่มีความจำเป็นอะไรที่เธอจะต้องทนอยู่ที่นี่อีก
“ภัคจิรา!”
“เลิกยุ่งกับภัคสักที พี่น่านยังต้องการอะไรจากภัคอีกคะ ไม่ต้องสงสารเห็นใจ!
ไม่ต้องมาเสแสร้งแกล้งเป็นห่วงเป็นใยกัน เพราะความห่วงใยจอมปลอมของพี่ภัคไม่ต้องการ!”
ไม่ว่าจะความสงสาร เห็นใจ หรือความรู้สึกแบบไหนถ้ามันมาจากเขาเธอไม่ต้องการ
ทางที่ดีเขาควรอยู่ให้ห่างจากเธอ เจอหน้าก็ไม่ต้องมาทัก ทำเหมือนไม่เคยรู้จักกันเลยยิ่งดี
เพราะเธอก็คิดและจะทำกับเขาแบบนั้นเหมือนกัน!
“เสแสร้งเหรอภัค อะไรทำให้ภัคคิดว่าทั้งหมดที่พี่ทำมันคือการเสแสร้ง!”
ต้นแขนบอบบางถูกกระชากอย่างแรงจนร่างบอบช้ำปลิวเข้ามาอยู่ในวงแขนแกร่ง
แต่กระนั้นภัคจิราก็ไม่คิดดิ้นรนต่อสู้ให้ตัวเองต้องเหนื่อยเปล่า
เพราะเธอรู้ว่าตัวเองสู้เขาไม่ได้ไม่ว่าจะด้วยกำลังหรือสมอง
เธอเลือกที่จะค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองคนใจร้ายทั้งน้ำตานองหน้า ในเมื่อเขาอยากจะรู้นักว่าทำไม
ก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องปิดบัง!
“ใบหย่านั่นยังไงล่ะคะคือสิ่งที่ชัดเจนที่สุด!”