กรงรักเทพบุตรมาร (หนังสือเสียง)

“คุณคิดจะบอกเรื่องนี้กับผมเมื่อไหร่!”
เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยก็ว่าได้ที่พิชญะรู้สึกโกรธใครสักคนได้มากมายขนาดนี้แต่กลับทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้เล
ยเพราะเธอกำลังท้อง และดูเหมือนจะท้องลูกของเขาด้วย
“ไม่คิดจะบอกสินะครับ!” ชายหนุ่มตอบแทนเพราะอีกฝ่ายเอานิ่งแต่เงียบ เขาเชื่อในสิ่งที่เห็น
พิณรัมภาไม่คิดที่จะบอกเรื่องนี้กับเขาจริงๆ
“ท่านประธานคะ…คือว่าฉัน…”
“กรุณาเรียกผมว่าหมอก! เพราะผมไม่ได้เป็นท่านประธานของคุณอีกแล้วครับคุณเดือน!”
เขาไม่ชอบที่เธอแสดงท่าทีห่างเหินใส่ทั้งๆ ที่ความเป็นจริงก็เห็นๆ
กันอยู่ตรงหน้าว่าเธอกับเขาเป็นมากกว่านั้นหลายเท่า
และยิ่งไม่ชอบใจไปกันใหญ่เมื่อเธอเลือกที่จะเก็บเรื่องนี้ไว้คนเดียว
“จะอะไรก็ช่างเถอะค่ะ คุณไม่จำเป็นต้องมาใส่ใจกับเรื่องนี้สักนิด เด็กคนนี้เป็นลูกฉัน ฉันจะดูแลเอง”
หากเธอต้องการความรับผิดชอบจากเขา ก็คงติดต่อกลับไปตั้งแต่วันแรกที่รู้ว่าตัวเองกำลังตั้งท้องนั่นแล้ว
แต่เพราะเธอไม่ต้องการอะไรจากเขาทั้งนั้น
สำนึกได้เองว่าที่ทุกอย่างมันต้องกลายมาเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอทำตัวเองทั้งนั้น
แล้วจะให้เธอมีหน้าไปเรียกร้องเอาอะไรจากเขาได้ ต่อให้จะทำได้เธอก็ไม่เคยคิดที่จะทำมัน
“ลูกคุณคนเดียวเหรอครับคุณเดือน!” พิชญะตวาดลั่นอย่างเหลืออดไม่ชอบใจคำพูดของอีกคนเลยสักนิด
ลูกของเธอคนเดียวที่ไหน
“นี่คุณ!”
“หรือคุณลืมไปแล้วครับว่าเราสองคนทำยังไงเขาถึงได้เกิดมา” คำพูดนั้นทำพิณรัมภาหมดสิ้นความอดทน
เชิดหน้าขึ้นก่อนตอบกลับไป
“แล้วคุณจะเอายังไงเล่า!”