พิศวาสเมียบำเรอ (หนังสือเสียง)

หญิงสาวร้องอย่างตกใจ เมื่อจู่ๆ ก็ถูกอรรณพลากแขนเธอขึ้นไปด้านบน หญิงสาวก้าวเท้าตามเขาไปอย่างงงๆ กระทั่งเมื่อเขาดันเธอเข้าไปในห้องนอนของเขา พร้อมทำท่าจะถอดเสื้อเธอออก!

“คุณณพ จะทำอะไรคะ” อ้อมใจรีบจับแขนเขาไว้อย่างตกใจ

“ถอดเสื้อบ้าๆ นี่ออกเดี๋ยวนี้เลย” เขาแทบจะตะคอกด้วยความโกรธจัด ไม่เคยรู้สึกโกรธอะไรเท่านี้มาก่อนเลย

เขาไม่ชอบ! ไม่ชอบให้มีกลิ่นของใครมาติดตัวเธอ...ไม่ชอบให้เธอสูดดมกลิ่นของใคร...แล้วก็โคตรไม่ชอบเมื่อคิดว่าจะมีใครสูดกลิ่นหอมจากตัวเธอ

เพราะทุกๆ อย่างในตัวของเธอแม้กระทั่งลมหายใจ มันเป็นของใครไม่ได้อีกแล้ว นอกจากเขาคนเดียว!

หากอ้อมใจไม่รู้ เธอจึงคิดว่าเขาโกรธ ที่เธอกล้าเอาเสื้อของพี่ชายเขามาใส่ ถึงจะไม่ใช้แล้ว แต่เธอก็ไม่ใช่ระดับเดียวกับพวกเขา มันอาจจะเป็นเรื่องที่ไม่สมควร

“อ้อมขอโทษค่ะ อ้อมไม่คิดว่าคุณณพจะโกรธ คิดแค่ว่าคุณธิศคงไม่ใช้แล้ว ดีกว่าเอาไปทิ้ง”

“เอาไปทิ้งให้หมด!”

ได้ยินเช่นนั้นใบหน้าเล็กก็เหมือนจะร้องไห้อย่างเสียดาย เสื้อผ้าเธอมีน้อยนิด แถมเก่ามากด้วย ใช้งานอีกไม่นานก็คงจะขาดเหมือนตัวเมื่อเช้า อ้อมใจจึงอยากได้เก็บไว้ เพราะเห็นแล้วว่าเสื้อยืดเนื้อดีแบบนี้เธอน่าจะเก็บไว้ใช้งานได้อีกนาน

“คุณณพยอมให้อ้อมใส่เถอะนะคะ อ้อมสาบานได้ว่าไม่เคยคิดกำเริบหรือตีเสมอเจ้านาย เสื้อผ้าพวกนี้มีประโยชน์ต่ออ้อมมาก”

ได้ยินเช่นนั้นอรรณพก็แทบอยากจะจับร่างเล็กเขย่าให้หัวสั่นคลอน โทษฐานที่ไม่เข้าใจความรู้สึกของเขาเลย ไปตีความไร้สาระอะไรก็ไม่รู้

ดี ถ้าเธอยังไม่รู้ เขาก็จะทำให้เธอรู้ เดี๋ยวนี้!

แล้วร่างเล็กก็ถูกตวัดมานั่งคร่อมบนตักอย่างรวดเร็ว ยังไม่ทันจะได้ตั้งตัว เสื้อยืดตัวใหญ่ก็ถูกรูดออกจากตัวเธอ เหวี่ยงออกไปที่พื้นอย่างไม่ไยดี ทำเอาอ้อมใจสะดุ้งตกใจ รีบยกมือปิดบังหน้าอกอวบอูมที่มีเพียงบราเซียตัวเก่าปิดบังไว้

“จำไว้นะอ้อมใจ จากนี้ไปเธอห้ามเอาเสื้อของใครมาใส่อีก ถ้าจะใส่ ก็ต้องเป็นเสื้อของฉันคนเดียวเท่านั้น!”