รักษ์ลองรัก (หนังสือเสียง)

“ถามไปเนี่ยได้ยินไหม ทำไมไม่ตอบ” เสียงดุเร่งเอาคำตอบ เมื่อยังเห็นเด็กใจกล้าเอาแต่นั่งนิ่ง ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้มอยู่ในความมืดมองใบหน้าตื่น ๆ นั้นด้วยความเอ็นดูระคนเข้าใจ
“ร...รู้ค่ะ...เอ่อ...รักษ์คิดว่าลุงอิฐหลับแล้ว ก...ก็เลย...”
“เลยอยากลองเล่นกับไฟ” อิฐตอบให้เสียเองเพราะเห็นหล่อนมัวแต่อ้ำอึ้ง ปล่อยลมหายใจออกมาแรง ๆ กับท่าทางหลบตา
ผิดจากเมื่อครู่ที่ใจกล้าแตะเนื้อต้องตัวผู้ชายแถมยังป่วนอารมณ์เขาด้วยการหายใจรดต้นคอจนคนตั้งสมาธิข่มใจให้หลับอย่างยากลำบากต้องตบะแตก
เพียงแค่กลิ่นตัวหอมอ่อน ๆ ที่ลอยเข้ามาใกล้ก็ทำอิฐแทบทะลึ่งพรวดตั้งตรงทั้งตัว นี่หล่อนยังไล้ปลายนิ้วไปบนผิวเนื้อและใบหน้าราวต้องการปลุกเขาก็เท่ากับหล่อนยินยอมพร้อมใจหากเกิดอะไรขึ้น
“อยากลองจับ...ไฟ...ดูไหม” อิฐแกล้งหยั่งเชิงด้วยน้ำเสียงใจดี รวบมือเล็กชื้นเหงื่อของหล่อนรั้งเข้ามาใกล้จนความนุ่มนิ่มปะทะเข้ากับแผงอกกำยำล่ำกล้าม วางมือหล่อนทาบลงมาบนไรขนดกหนาบริเวณนั้น
“ลุงอิฐ” พิมพ์รักษ์เสียงสั่นพร่าไม่กล้าสบตา ใบหน้าแดงก่ำในความสลัวเบือนหนี หากก็ยอมรับว่าหล่อนกำลังรู้สึกวาบหวามยุบยิบที่ฝ่ามือจนต้องเผลอกัดปากปิดกั้นเสียงตัวเอง
เส้นขนสากระคายทิ่มตำฝ่ามือน้อยของหล่อนขณะอิฐบังคับให้มันขยับลูบไล้ไปมาจนไปชนเข้ากับยอดอกแข็งชัน พิมพ์รักษ์ได้ยินเสียงทุ้มครางเบา ๆ ออกมา
“อืม...” ช่างไพเราะและกระตุ้นจังหวะหัวใจคนฟังให้กระหน่ำรัวจนเจ็บหน้าอก
“จับดูสิ” เสียงพร่าและเกิดอาการเกร็งทั้งตัวทันทีเมื่อฝ่ามือหล่อนสัมผัสไปตามไรขนกลางร่าง ไล้ต่ำผ่านสะดือและไปหยุดนิ่งไม่ขยับ อาการนิ่งลังเลทำอิฐสูดลมเข้าปอดเฮือกใหญ่ หล่อนกำลังทรมานเขาด้วยความร้อนจากมือนุ่มนิ่มนั่น
“เอาสิ อยากจับตรงไหนก็จับ” กัดฟันบอกหล่อนและรอลุ้นด้วยหัวใจเต้นตึกตัก