รอเพียงรัก

***อัปเดตตอนพิเศษและแก้ไขคำผิด (7 ก.ค. 2568)***

"เราสองคน... เคยรู้จักกันด้วยหรือคะ"
"จะแกล้งทำเป็นจำพี่ไม่ได้ไปถึงเมื่อไหร่ครับ"

'รจเรข' บังเอิญได้พบกับรุ่นพี่สมัยมัธยมที่เคยหักอกเธออีกครั้ง
หลังจากไม่ได้พบเขามานานหลายปี
แม้เธอจะยังชอบ 'ธนกฤต' ไม่ต่างจากในวันวาน
แต่เหตุการณ์ในอดีตก็ทำให้รจเรขรู้สึกเจ็บปวดและอับอายเป็นอย่างยิ่ง
หญิงสาวจึงแสร้งทำเหมือนว่าเธอไม่เคยรู้จักเขามาก่อน

รจเรขภาวนาให้เธอกับธนกฤตไม่ต้องพบกันอีก
แต่ไม่รู้ว่าพระพรหมเล่นตลกหรือไร
เพราะยิ่งไม่อยากพบ ก็ยิ่งมีเหตุให้ต้องพบกันอยู่ร่ำไป
หนำซ้ำผู้ชายที่เคยปฏิเสธรัก ก็กลับมีท่าที คล้ายว่าจะรัก

แต่เป็นไปไม่ได้หรอก เพราะถ้าเขารัก ก็คงรับรักเธอตั้งแต่วันนั้นแล้ว
ที่สำคัญ 'หม่อมราชวงศ์ภัคสุภางค์' มารดาของธนกฤต
ก็ได้หมายตาผู้หญิงที่คู่ควรกับบุตรชายของท่านเอาไว้แล้ว
ดังนั้นรจเรขจึงควรจะตัดใจเสีย
เพราะไม่ว่าอย่างไรความรักที่เธอเฝ้ารอ ก็คงไม่มีวันสมหวัง

* * *

"จะแกล้งทำเป็นจำพี่ไม่ได้ไปถึงเมื่อไหร่ครับ"

"ดิฉันมั่นใจว่าเราสองคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อนนะคะ" ใบหน้าหวานซึ้งยังคงประดับไปด้วยรอยยิ้มสุภาพ

คำยืนกรานของเธอทำให้ธนกฤตเงียบไป จนรจเรขคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะยอมแพ้แล้ว และหลังจากนี้เขาก็คงจะไม่มาข้องแวะกับเธออีก

ทว่า...

"โอเค ไม่เป็นไรครับ ถ้างั้นเรามาทำความรู้จักกันใหม่ก็ได้ พี่ชื่อธูปครับ"

"..." ดวงตากลมโตของเจ้าของคาเฟ่สาวกะพริบปริบๆ

"พี่ขอฝากตัวเป็นลูกค้าประจำของหวานกว่ารักคาเฟ่อีกสักคนนะครับ" ชายหนุ่มผู้ครอบครองใบหน้าหล่อเหลากล่าวพลางยกยิ้มน้อยๆ

ธนกฤตเคยบอกว่าเขาเป็นคนดื้อ แต่ในตอนนั้นเธอจินตนาการไม่ออกเลยว่าตอนที่เขาดื้อจะเป็นอย่างไร

แต่ ณ เวลานี้ รจเรขได้เห็นกับตาตัวเองอย่างชัดเจนแล้ว!