โลกทั้งใบของเสี่ยไป๋

มังกร - เด็กชายชาวไทยเชื้อสายจีนตัวน้อยๆ ค่อยๆ เติบโตขึ้นในสังคมใหม่หลังจากพ่อแม่พาย้ายจากประเทศไทยมาอยู่ประเทศจีน



กรุงปักกิ่ง ประเทศจีน

[เสี่ยไป๋]

“เสี่ย กระผมไม่ไหวแล้ว เมื่อยขามาก เราแวะนั่งกินติ่มซำกันดีกว่า” ฮุ่ยบ่นทุกครั้งที่ตามมาด้วย

อากาศยามเย็นกำลังสบาย กำลังจูงมือลูกชายวัยสองขวบเดินเล่นในสวนสาธารณะย่านเหมินโถวโกว
ลูกเดินได้แล้ว เขาชอบเดิน เดี๋ยวนี้ไม่คลานเล่นแล้ว พอเดินได้ก็ไม่คลาน เขาเริ่มคลานตอน 6 เดือน

“อย่าบ่นมาก ตามมาเองนะ อยากกินล่วงหน้าไปกินก่อน”

“ยิ้มแฮปปี้ทั้งพ่อทั้งลูก เสี่ยไม่พาเมียมาเดินยิ้มด้วยล่ะ คนอะไรมีเมียเหมือนไม่มีนะ ทำตัวเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยว ไปไหนไปกันกับลูก ไม่พาเมีย”

“เมียสวยเกินไป เก็บไว้ชื่นใจที่บ้าน”

“ลูก 1 แล้วยังหวงนะ”

“แน่นอน”

เพิ่งย้ายพาครอบครัวมาอยู่ที่ปักกิ่ง มีปู่เป็นคนจีน มีย่าเป็นคนไทย พ่อเป็นลูกครึ่งจีน - ไทย พ่อได้เมียเป็นคนไทย

คนมักเรียกว่า เสี่ยไป๋ เพราะเป็นลูกชายของเสี่ยปิง เกิดและโตที่ประเทศไทยเหมือนพ่อ ชื่อไทยชื่อเสือ ชื่อจีนชื่อไป๋หู่หมายถึงเสือขาว

พ่อย้ายมาอยู่ที่นี่ทันทีที่ปู่กับย่าจากไป ครอบครัวเรามีธุรกิจหลักอยู่ที่นี่ 80% ของรายได้ เป็นโรงงานอุตสาหกรรมอาหาร ส่วนอีก 20% ที่ไทยเป็นกิจการสถานบันเทิง

กำลังเรียนรู้ที่จะรู้จักปักกิ่งให้มากขึ้น เหมินโถวโกวไม่ใช่ย่านบ้านเรา แต่เรามาเที่ยว มาศึกษาเส้นทาง มาดูว่าย่านชานเมืองมีอะไรบ้าง

ฮุ่ยตามมาด้วย บ้านเราอยู่ไม่ไกลกัน บ้านห่างกันไม่กี่หลัง ฮุ่ยเป็นรุ่นน้อง เราอายุเข้าหลัก 3 กันแล้ว ฮุ่ยก็มีเมีย แต่มันยังไม่มีลูก

“เหนื่อยหรือยังนะ ป๋าอุ้มนะ” พูดกับเจ้าตัวเล็กก่อนจะยกลูกขึ้นอุ้ม
มังกรตัวหนักขึ้น ลูกชอบทั้งให้อุ้มแล้วก็ชอบทั้งลงเดินเอง ชอบที่จะให้จูงมือพาเขาเดิน เดินเก่ง พูดได้แล้ว แต่ตามวัยของเขา ตอนนี้ยังพูดได้ไม่กี่คำ

“นี่ๆ คนที่เหนื่อยไม่ใช่ลูกชายเสี่ยนะ กระผมนี่” ฮุ่ยยังบ่น แต่ก็ยังเดินตามมา
ที่หมายข้างหน้าเป็นวัดเก่าแก่ อุ้มลูกพาไปที่วัดนั้น วัดที่เราเพิ่งจะเคยมาเป็นครั้งแรก แต่ฮุ่ยเคยมาวัดนี้แล้ว

“เรื่องวัดขอให้บอก กระผมไปมาหลายวัดแล้ว ตามรอยพ่อ ตระกูลเราเป็นซินแสมาหลายรุ่น แต่ต้นตระกูลอยู่เซี่ยงไฮ้ พ่อย้ายจากเซี่ยงไฮ้มาปักกิ่งตั้งแต่เสี่ยปิงย้ายจากไทยมาอยู่จีน กระผมก็มาอยู่ปักกิ่งตั้งแต่ตอนนั้นแหละ”

พอฮุ่ยเท้าความจบเราก็เดินมาถึงด้านในวัด ตรงหน้าเตะตาที่สุดไม่ใช่ศาลาวัดแต่เป็นต้นแปะก๊วย อะไรมันจะใหญ่ขนาดนี้นะ ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยเห็นมาเลย

“พันปีถึงมั้ยต้นนี้”

“เฉียบมากเสี่ย พันปีจริงๆ ต้นนี้”

“ถ่ายรูปให้หน่อยสิ” ยื่นมือถือให้ฮุ่ยถ่ายรูปให้ รูปคู่พ่อลูกที่ต้นแปะก๊วยต้นนี้ ถ่ายแล้วส่งไปให้แม่ของมังกรดู

“ฝวย...”

มังกรพูดว่า ฝวย มันเพี้ยนมาจากคำว่าสวย มังกรพูดตอนตามองต้นแปะก๊วย