แก้วขวัญ (เจ้าสาวของคนอื่น)

“นายคนนี้หรือเปล่า ที่มันทำแก้วท้องน่ะ?” คู่หมั้นหนุ่มเอ่ยถามออกมาเสียงขรึมหน้านิ่ง
คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือก หันไปมองหน้าคู่หมั้นของตัวเอง แต่เขาไม่ได้หันมามองหล่อนตอบ ยังจ้องหน้ามองคนมาตามเมียแล้วแสยะยิ้มเล็กๆ มุมปาก
“ถ้าแก้วบอกมาคำเดียวว่าไม่เอามัน พี่จะรับเป็นพ่อให้ลูกในท้องแก้วเอง” ตัวเสี้ยมพูดเสียงขรึม ปั้นหน้านิ่งจริงจังได้อย่างแนบเนียน ในขณะที่คนท้องใจหายวับไปทั้งดวง เงยหน้ามองเขาด้วยความตกใจ
“ไอ้หน้าด้าน เมียกู...ลูก...ลูก...แก้ว นี่แก้วท้องเหรอ?” คนโกรธจนควันออกหูคำรามลั่น จ้องหน้าคนจะแย่งลูกแย่งเมียเขาอย่างอยากจะกินเลือดกินเนื้อ แล้วก็ใจหายวูบ เมื่อหันมามองหน้าซีดๆ ของหญิงสาวตรงหน้า ตอนที่สมองทำความเข้าใจถึงสิ่งที่ได้ยินเต็มสองหูของตัวเอง
“อย่ามายุ่งกับแก้ว!” ยกมือฟาดสะบัดใส่ซีกแก้มเขาไปเต็มแรงด้วยความเกรี้ยวกราด
เสร็จแล้วทั้งห้องก็เงียบกริบ แทบไม่มีแม้แต่เสียงลมหายใจ เมื่อทุกคนในห้องเห็นกันเต็มๆ ตา ว่าสาวตัวบางร่างเล็กในชุดคลุมของโรงแรม ตบหน้าชายหนุ่มตัวโต จนเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ทิ้งรอยปื้นแดงๆ ไว้ข้างแก้มเขาเด่นชัดเป็นรอยนิ้วมือชัดแจ๋ว
คนโดนตบจนหน้าหันเม้มปากแน่น ก่อนจะเลื่อนสายตาเย็นชา มามองจ้องหน้าผู้หญิงคนแรกในชีวิต ที่กล้าฝากรอยฝ่ามือไว้บนใบหน้าของเขานิ่งนานเป็นนาที กว่าที่เขาจะปริปากพูดอะไรออกมาสักคำหลังโดนหล่อนตบ
“ก็ได้ พี่จะเลิกยุ่งกับแก้ว...” บอกเสียงเย็น มองหน้าซีดๆ ของหล่อนที่เปลี่ยนเป็นซีดจนไร้สีเลือดมากกว่าเดิม น้ำตาหยดแหมะเมื่อได้ยินเขาพูดเย็นชาแบบนั้น
คนพูดเว้นระยะเม้มปากแน่น เลื่อนสายตามองหน้าชายหนุ่มอีกคน ที่ยืนอยู่ตรงหน้า หมอนั่นเหยียดยิ้มมุกปากอย่างผู้ร้าย ส่งมาให้ เลิกคิ้วยืนมองเขา เหมือนขำขันนักหนา กับชะตาชีวิตของอดีตเพลย์บอยตัวร้ายในตำนาน ที่กำลังจะเหลือแค่ตำนาน เพราะเขามาเสียท่าหลงรักแม่ชีนุ่มนิ่ม ผู้หญิงจืดชืดที่ดูไม่มีเขี้ยวเล็บตรงหน้า แต่หล่อนทำให้เขายอมได้หมดทุกอย่าง
“ก็ดี”
“พี่จะเลิกยุ่งกับแก้ว ถ้าพี่ตรวจจนแน่ใจว่าแก้วไม่ได้กำลังอุ้มท้องลูกของเราอยู่”
คนพูดแสยะยิ้มเย็นเยือก มองหน้าสบตากับคนหน้าซีดที่ยืนตัวแข็ง จ้องหน้าเขาทั้งอาการชาไปทั้งร่าง กับสายตาเย็นชาที่เขาใช้มองหล่อน