วุ่นนักรักซะเลย(เป็นไง)

ความเจ็บแปลบจากการรุกรานด้วยหน่อเนื้อบุรุษเกร็งแกร่ง ทำเอาหล่อนเผลอหวีดเสียงออกมา แต่ก็ถูกจูบเก็บเสียงไว้หมด แต่ดูเหมือนความเจ็บปวดจากการรุกรานที่แม้ชายหนุ่มจะพยายามให้เป็นไปอย่างนุ่มนวล ก็ไม่ค่อยจะเป็นผล ทำให้สติสัมปชัญญะของนีราภากลับคืนมาเต็มที่ หล่อนส่ายหน้าหนีจูบ ร่างกายเริ่มดิ้นรนต่อต้าน
“ไม่!”
ร้องเสียงร้อนรน เมื่อส่ายหนีริมฝีปากร้อน กระด้างแฝงความนุ่มได้แล้ว
“ปล่อย...”
“ไม่จ้ะ แวว อย่าทำกับผมอย่างนี้”
เสียงกระเส่าวอนขอแต่ร่างกายไม่หยุดเคลื่อนไหว
“ปล่อยแวว คุณโก้” บอกเขาหอบๆ ความรู้สึกขณะนี้ช่างยากอธิบาย
อัทธเสนเดินหน้าต่อเพราะไม่สามารถหยุดตัวเองได้แล้ว
“ผมขอโทษ” เสียงของเขาพร่า แววตาเข้มจัด “ผมหยุดไม่ได้แล้ว ไม่อยากทำให้แววเจ็บเลยจริงๆ คนดี”
นีราภาไม่เหลือแล้วความรู้สึกวาบหวาม หลังจากไม่สามารถหยุดชายหนุ่มได้
หล่อนมีแต่ความเจ็บแปลบและปวดแสบปวดร้อน ดีว่าร่างแข็งแรงบนร่างกายของหล่อนเคลื่อนไหวอยู่ไม่นานนักก็อ่อนยวบ บอกให้รู้ว่าชายหนุ่มถึงจุดหมายปลายทางที่ต้องการ