เพลิงแค้นพ่ายไฟเสน่หา

“ผมให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าคุณยังดื้อดึงไม่พูดความจริง คราวนี้ผมจะไม่ทำโทษเพียงแค่ที่ทำมา แต่มันจะมากกว่านั้น มากจนคุณคิดไม่ถึงเชียวแหละ”
“ฉันไม่มีอะไรจะพูด ไม่เข้าใจหรือไง” หล่อนตวาด ดิ้นพล่านๆ แต่ก็ไม่หลุดพันธนาการ
“ผมจะนับหนึ่งถึงสาม เวลาของคุณมีเท่านี้ หนึ่ง”
“ฉัน...ฉันไม่มีอะไรพูด”
“สอง...และก็สาม”
ตัวเลขที่สามกลืนหายลงไปในลำคอของนพสรณ์อย่างรวดเร็ว พร้อมๆ กับริมฝีปากของหล่อนที่ปิดสนิทลงเพราะริมฝีปากเขา และครั้งนี้นพสรณ์ไม่คิดจะหยุดอยู่เพียงเท่านี้เขาตวัดริมฝีปากดูดดื่มความหวานล้ำ ในขณะที่มืออีกข้างปลดชุดทำงานของหล่อนอย่างว่องไว เต็มไปด้วยความชำนาญ เพียงชั่วอึดใจ ร่างโปร่งระหงก็เหลือเพียงชุดชั้นในตัวจิ๋วที่ปกปิดสิ่งพึงสงวนไว้สองชิ้นเท่านั้น
“ผมให้โอกาสคุณครั้งสุดท้าย และจะไม่มีครั้งสุดท้ายที่ไหนอีกแล้ว”
เขากระซิบข้างหูเสียงแหบพร่า ลมหายใจอุ่นๆ รดรินจนหล่อนขนลุกซู่สะท้ายหวั่นไหว
“ฉัน...ฉันไม่มีอะไรจะพูด ได้โปรดอย่าทำอะไรฉันเลย”
หล่อนปฏิเสธเสียงเบาหวิว
“งั้นโอกาสของคุณก็หมดแล้ว”