หัวใจดงดิบ

“สานิท! ปีนี้แกอายุเท่าไหร่...ยี่สิบห้า แกโตพอจะรู้อะไรเป็นอะไร คนระดับแก ต้องคบกับลูกสาวผู้ดีมีการศึกษา ไม่ใช่นักร้องระดับกระจอกที่ขายเรือนร่างแทนน้ำเสียง!”
เพราะวรวัชประสบความสำเร็จทุกด้านตั้งแต่ยังหนุ่มนั่นเอง ที่ทำให้เขาเชื่อมั่นในตัวเองสูง รักเกียรติยศ ศักดิ์ศรี การเลือกคบคนเน้นฐานะใกล้เคียงกันเป็นหลัก
“มิรินทร์ไม่ขายตัวนะครับ!” สานิทโพล่ง ทนไม่ได้ที่อาหนุ่มดูถูกคนที่เขารัก
“อ๋อ...ชื่อมิรินทร์...เพิ่งจะรู้...”
“อาวัช...มิรินทร์เป็นคนดีครับ” เขาพยายามจะบอก แม้เสียงอ้อแอ้ก็ตาม
“แกใช้อะไรมาวัดว่า เธอเป็นคนดี?”
“เอ้อ...”
“แกรู้จักเจ้าหล่อนนานแค่ไหนแล้ว...”
“ระยะเวลาไม่เกี่ยวครับ”
“แกอย่านึกว่าอาไม่รู้นะ แกเพิ่งรู้จักหล่อนแค่เดือนเศษ ไปนั่งเฝ้าเกือบทุกคืน แค่เดือนเดียว แกก็หลงหล่อนเป็นบ้าเป็นหลัง แกอย่าลืมสิว่า คลับนั้นของเสี่ยทินกร อามีหุ้นอยู่ด้วย ฉะนั้นแกไม่มีวันรอดพ้นสายตาอาได้หรอก”