มนต์ตรารักนิรันดร์

“ณดาครับ...ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเราสองเป็นแฟนกันนะ”
“ห๊ะ!!”
ณดาเอ่ยออกมาอย่างตกใจ
ไม่คิดว่าเขาจะเอ่ยอะไรแบบนี้ออกมา เท่าที่ผ่านเธอเองก็พอรู้ว่าเขาคิดยังไง แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะ...จะกล้าเอ่ยออกมาเช่นนี้
ในความรู้สึกของเธอ นี่...มันเป็นการขอเป็นแฟนกันหรือว่าเป็นคำสั่งกันแน่ ฟังดูแล้วทำไมเหมือนว่าเธอไม่อาจปฏิเสธได้เลย...
ชายหนุ่มเห็นสีหน้าเหวอของอีกฝ่าย...ก็ย้ำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น หมายให้คนตรงหน้าเข้าใจตรงกันอีกครั้งว่าสถานะของเขาและเธอคืออะไร
“เราสองคนเป็นแฟนกันแล้ว...”
“เอ่อคุณเจคคะ....”
“ณดาครับเอาเป็นว่าเราสองคนเป็นแฟนกันแล้วนะครับ พรุ่งนี้เป็นต้นไปผมจะทำหน้าที่แฟนของคุณ เข้าห้องเถอะครับ ดึกมากแล้ว...หลับฝันดีนะครับณดา”
ชายหนุ่มไม่พูดเปล่าเขาจูบหน้าผากหญิงสาวอย่างแผ่วเบา
ในขณะที่สาวเจ้าแข็งค้างไปแล้ว เมื่อเจอสัมผัสอันอ่อนโยนของคนตรงหน้า อกข้างซ้ายเต้นกระหน่ำรัวแรงราวกับจะกระดอนออกมาจากอก ด้วยไม่เคยมีใครทำอย่างนี้กับเธอมาก่อน รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูกเลย...
“ณดาครับเข้าห้องได้แล้ว...”
ชายหนุ่มกระซิบข้างหู
ทำเอาสาวเจ้าได้สติ ลนลานรีบเปิดประตูเข้าห้องไปทันที ด้วยความเขินอาย พร้อมกับใบหน้าที่ขึ้นสีระเรื่อลามมาถึงใบหู
เจคอปยกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจที่ได้เห็นหญิงสาวประหม่าและเขินอายตน อย่างน้อยเขาก็พอมีหวังว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอจะพัฒนาขึ้นมาอีกขั้น