เวทย์ จอมไตร

เสียงไก่ขันดังพร้อมกับแสงแห่งอรุณรุ่ง เวทย์นั่งคุกเข่ากอดร่างของนานิไว้ ยังคงแน่นิ่งอยู่เช่นเดิม หรือว่าวิญญาณของเธอกลับเข้าร่างไม่ทัน เขาใจหายมือเย็นไปหมด เกิดมีเหงื่อโดยไม่รู้ตัว ไก่ขันหลายทีแล้ว ขนตางอนกระดิกปริบ เธอค่อยลืมตาปรือๆ คล้ายคนพึ่งตื่นนอน สิ่งแรกที่ได้เห็นคือ ใบหน้าของเทพบุตรหนุ่ม มือได้โน้มใบหน้าอันหล่อเหลาเข้ามาใกล้ รู้สึกเหมือน ตนเองกำลังฝันว่าเป็นสโนว์ไวด์ที่ได้จูบจากเจ้าชาย มารู้ตัวอีกทีริมฝีปากของเขาเข้ามาประกบจูบดูดดื่ม

“นี่ฉัน...กำลังฝันไปอยู่ใช่ไหม”
“ไม่ขอรับ...มันคือความจริงที่สัมผัสได้”
“ถ้าเช่นนั้น จูบฉันอีกที”
ประคองเธอลุกขึ้นมานั่งได้ ยังรู้สึกที่ริมฝีปาก
“นายไปหัดจูบแบบนี้มาจากไหน ไวไฟจังเลยนะ”
ชายหนุ่มยิ้มเขินบ้าง ด้วยทำลงไปไม่รู้ตัว
“ขอโทษที...เค้าเผลอไป”