ผู้ชายของเจ้าพ่อเล่มสอง

เมื่อความรักของเรากลายเป็นอดีตไป ผมคิดว่าคุณได้ตายไปจากผมแล้ว ผมไม่โทษคุณหรือแม้แต่เขา ผมแค่อยากลืมคืนวันเก่าที่เราเคยมีกัน ผมฝืนบอกตัวเองเสมอว่า ผมเกลียดคุณจนลึกสุดใจ...

ไตเติ้ลนำก่อนเข้าสู่โรงภาพยนต์แห่งโลกจิตนาการ

เมื่อความรักที่เคยหอมหวานของผมได้กลายเป็นเพียงภาพในอดีต ผมจึงเลือกที่จะเก็บความทรงจำที่สวยงามนั้นไว้ให้ลึกจนสุดใจ ถึงแม้ว่าผมจะเจ็บปวดมากแค่ไหน แต่ผมก็ไม่เคยโทษว่าเป็นความผิดของใครหรือแม้แต่เขาคนนั้นเลย...คำโปรยของราม

ผมคิดว่าเขาได้ตายจากใจของผมไปแล้วตั้งแต่วันนั้น ผมบอกตัวเองว่า ผมเกลียดเขามาก และผมก็ไม่เคยเกลียดใครเท่าเขามาก่อนเลยในชีวิต แต่ความจริงแล้วคือ ผมลืมเขาไม่ได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว ผมเฝ้าฝืนบอกตัวเองเสมอว่าผมเกลียดเขาจนหมดใจ...คำโปรยของมาติน

เมื่อพระเอกของผม ให้ผมเป็นแค่ตัวสำรอง ผมก็คงต้องร้ายแล้วล่ะ ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้เขาเป็นของผมคนเดียว...คำโปรยของขอบฟ้า

"หรั่ง...เปิดเพลงให้ฟังหน่อยสิ เอาเพลงร็อค ๆ นะ จะได้กลบเสียงที่ไม่พึงประสงค์ เพราะฉันไม่อยากได้ยินเสียงมโหรีแถวนี้"
"เอ่อ...คุณมาตินอยากฟังเพลงอะไรเหรอครับ"
"เพลง...นางโมรากากี...มีไหม? "
"เอ่อ...คือ...หรั่งไม่เคยได้ยินเพลงโมรากากีมาก่อนเลยครับคุณมาติน หรั่งเลยคิดว่าบางที...อาจจะไม่มีครับ แห่ะ ๆ "
"อืม...ไม่มีก็ไม่ต้องเปิด เฮ่ย...สงสัยฉันคงต้องทนฟังเสียงมโหรีต่อไปสินะ"
*****
"ผมยังต้องฟังอะไรคุณอีก หึ...คุณคงกำลังจะกุเรื่องเพื่อหาทางเอาตัวรอดสินะ หึ...เควินฟื้นแล้วนี่...คุณคงจะกลัวว่าคุณจะติดคุกหัวโตสินะ หึ หึ หึ"
"ฮึก ฮึก ฮึก ...พี่มาติน...ผมไม่คิดเลยว่าพี่จะมองผมในแง่ลบได้ขนาดนี้น่ะ ฮึก ฮึก ฮึก"
"เงียบ!!! แล้วก็เลิกเอาน้ำตามาอ้างสักที เพราะมันมีประโยชน์อะไรกับผมอีกแล้ว"
"ฮึก ฮึก ฮึก"
"นี่ถ้าไม่เงียบก็ออกไป!!! ออกไป!!! จะไปตายที่ไหนก็ไปเลย!!!
*****
หืม...ดุเด็ดจริง ๆ