จุมพิตวารี

“ผมคิดว่าเงือกมีอยู่จริง” อินทัชบอกเสียงเรียบ
เขาคาดหวังว่าคนตรงหน้าจะรังเกียจความคิดเพ้อเจ้อ ดูถูกเขาอย่างเช่นคนอื่น แต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นรอยยิ้มแสดงออกถึงความเข้าใจ
“แล้วยังไงคะ”
“เราทะเลาะกัน เธอบอกว่าเงือกน่ะไม่มีจริง พูดไปแล้วคุณอาจจะไม่เชื่อ แต่ผมน่ะเคยเห็นเงือกมากับตาตัวเองเลยนะครับ”
“ฉันเชื่อค่ะ”
สาวปริศนาตอบรับเสียงหนักแน่น ฟังดูจริงจังและจริงใจ ความจริงใจของเธอเหมือนจะทะลุเข้าสู่กลางใจเขาเข้าอย่างจัง
“คุณเชื่อเหรอ”
อินทัชถามย้ำ เขาแทบไม่เชื่อหูตนเอง ตลอดหลายปีที่ผ่านมาไม่เคยมีใครเชื่อคำพูดของเขาเลยแม้แต่น้อย
“เชื่อสิคะ ฉันก็เคยเห็น”
“คุณก็เคยเห็นหรือ เล่าให้ฟังหน่อยสิครับ”
“ไม่อยากเล่าที่นี่…” สาวปริศนาปฏิเสธเสียงอ่อนก่อนจะขยับเข้ามาใกล้ มือเรียวสัมผัสท่อนแขนเขาแผ่วเบาแล้วจึงพูดต่อ “ไปเล่าต่อบนห้องได้มั้ยคะ”