รักเธอคนเดียว

ธนาคมหรี่ตามองคนหน้าหวานตรงหน้าอย่างพิจารณา “เธอมีความลับปกปิดฉันใช่ไหม...บอกมา ความลับนั้นเกี่ยวกับธันย่าด้วยใช่ไหม”
“ไม่ค่ะ ไม่เกี่ยวกับแก” พูดจบหญิงสาวก็เดินหนีไปทางอื่น ธนาคมก้าวตามทันที
“จะกี่ปีเธอก็ไม่เคยเปลี่ยน...เธอโกหกไม่เก่งและไม่เนียนเลย...ธันย่าเป็นลูกของฉันใช่ไหม?”
หญิงสาวหันขวับมามองเขา “ไม่ใช่ค่ะ”
“ฉันว่าเขาหน้าเหมือนฉันมากกว่าเธออีกนะ ซึ่งก็ดี โบราณว่าเอาไว้ว่าลูกสาวหน้าเหมือนพ่อไม่อาภัพ” ธนาคมยิ้มพราย ความอิ่มเอิบใจ ความตื้นตันไหลบ่า มิน่าล่ะ เขาถึงถูกชะตา ถึงได้เอ็นดูและรู้สึกผูกพันกับธันย่าแปลกๆ คงเป็นสายใยระหว่างพ่อกับลูกนั่นเอง