คู่เคียงใจ

พริมธิดานอนไม่เป็นสุขนัก เพราะว่ามีร่างของคนตัวโตคอยป้วนเปี้ยนอยู่ข้างๆ ร่างบางเด้งตัวลุกขึ้นนั่งเพราะไม่อาจจะทนแกล้งนอนหลับตาต่อไปได้
“เป็นอะไรครับ” ระพีร์รีบถามทันทีที่เห็นพริมธิดาผุดขึ้นนั่ง ความห่วงใยที่มีต่อหญิงสาวมากมายแสดงออกมาทางสีหน้าและแววตาจนไม่อาจจะปกปิดไว้ได้
“หิวหรือเปล่า” ระพีร์เอ่ยถามเมื่อเหลือบไปเห็นมองนาฬิกาที่ข้างฝาบอกเวลาว่าเลยมื้อเที่ยงไปนานแล้ว
“ค่ะ” พริมธิดารีบพยักหน้าตอบทันที ทั้งที่ความจริงไม่ได้รู้สึกหิวมากมาย แต่ที่ไม่สามารถนอนหลับตาลงได้เพราะจิตใจไม่ค่อยปกติเวลาที่อยู่ใกล้กับระพีร์สองต่อสองบนเตียงนอน
ความรู้สึกที่มีทั้งตื่นเต้น สุขใจ ประหม่า และกลัว ปนกันไปหมด
“พี่ดูในตู้เย็นก่อนนะว่ามีอะไรพอทานรองท้องได้บ้าง” ระพีร์บอกเสียงนุ่ม พริมธิดารีบพยักหน้าหงึกๆ
“รอหน่อยนะครับ” บอกแล้วก็รีบลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องทันที
หัวใจของพริมธิดายังไม่หยุดเต้น ทั้งที่ร่างสูงเดินออกไปแล้ว ดวงตาคู่หวานมองตามแผ่นหลังกว้างในชุดลำลองแบบสบายๆ ด้วยหัวใจชุ่มฉ่ำ
นับตั้งแต่พริมธิดาลืมตามาดูโลก ผู้ชายคนนี้ก็คอยอยู่เคียงข้างตลอดมา เขาเป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับเธอ ทั้งในยามทุกข์หรือยามสุขผู้ชายคนนี้ไม่เคยหนีหาย ความอบอุ่นที่ไม่เคยได้รับจากบิดา ผู้ชายคนนี้ก็ชดเชยแทนให้ เขาเป็นพี่ชายที่แสนดีคอยปกป้องน้องสาว และเป็นเพื่อนในยามที่เธอเหงา
ในขณะนี้เมื่อเขาเปลี่ยนสถานะมาเป็นสามี ความรู้สึกของเขาจะเป็นเช่นไร พริมธิดาอยากรู้เหลือเกิน