บ่วงรักกับดักนายหัว

เมื่อนายหัวหนุ่มเจ้าของฟาร์มโคและเจ้าของสวนยางตกหลุมรักเด็กสาวอายุแค่18ปี เขาจะทำอย่างไรนอกจากวางกับดักเป็นเงินกู้ก้อนโตให้พ่อแม่ของสาวน้อยเอาไปลงทุนให้มันขาดทุน เพื่อหวังเรียกดอกเบี้ยที่แสนงามมาเชยชม

ตัวอย่างจากบางตอน
“น้องบัวจ้ะ เด็กน้อย น้องขอไปเรียนต่อก่อนแล้วจะหาเงินมาคืนพี่ อีกกี่ปีพี่ถึงจะได้เงินคืน พี่ยุ่งอยู่นะถ้าบัวอยากจะเจรจาผ่อนผันก็มาหาพี่ที่ทุ่งหญ้าเลี้ยงวัวพี่จะรอบัวอยู่ที่บ้านต้นไม้ถ้าบัวมาคุยดีๆ ไม่แน่พี่อาจจะมีข้อเสนอให้บัวได้ผ่อนผันก็ได้นะ”โตมรบอกบัวบุษบามาทางโทรศัพท์
“เอ่อ!! ....คือว่าดิฉันขอคุยทางโทรศัพท์ได้หรือเปล่าคะ มันเริ่มเย็นแล้วดิฉันเอ่อ......ดิฉันเป็นผู้หญิงนะคะ” บัวบุษบาพูดต่อรอง
“ไม่มาเจอพี่ก็ไม่ต้องคุยกัน พี่จะไม่ยอมให้บัวต่อรองกับพี่ทางโทรศัพท์แค่นี้นะ” โตมรไม่ยอมเจรจาด้วย
“เอ่อ!!! ...นายหัวคะ เดี๋ยวก่อนค่ะดิฉันไปก็ได้ค่ะ”
บัวตัดสินใจไปพบนายหัวโตมรที่บ้านต้นไม้บริเวณทุ่งหญ้าเลี้ยงวัวของนายหัวโดยไม่ได้เปลี่ยนชุดนักเรียนแต่อย่างใดเดินออกจากห้องแล้วบอกแม่ว่าจะขอออกไปขับรถมอเตอร์ไซค์เล่นให้สบายใจ เมื่อขับรถไปถึงกลางทุ่งหญ้าบัวก็หยิบโทรศัพท์โทรหานายหัวโตมร
“นายหัวคะบัวถึงทุ่งหญ้าแล้ว”
“ครับพี่เห็นบัวแล้วขึ้นมาบนบ้านสิพี่อยู่บนบ้านต้นไม้” โตมรบอกบัวบุษบา
“เออ นายหัวลงมาคุยข้างล่างได้ไหมคะคือบัวไม่สะดวกขึ้นไปค่ะ”
“งั้นก็กลับไป เพราะพี่อยากคุยกับบัวบนบ้าน”
“ก็ได้ค่ะ บัวจะขึ้นไป” บัวแหงนหน้ามองขึ้นไปบนบ้านต้นไม้เห็นนายหัวโตมรนั่งอยู่ริมหน้าต่างมองมายังตนเองเช่นกัน บัวค่อยๆขึ้นบันไดไปบนบ้านต้นไม้ของนายหัว
“นั่งสิน้องบัว” นายหัวลุกขึ้นให้บัวนั่งริมหน้าต่าง ส่วนตนเองก็ลุกขึ้นไปนั่งที่เตียงนอนแทน บัวจึงค่อยๆ นั่งลงและยกมือไหว้สวัสดีนายหัวเป็นครั้งแรก ทำให้นายหัวยกยิ้มพร้อมกับคิดในใจ
“แหม ว่าที่เมียกูหน้าก็ว่าสวยแล้ว ไหว้ยังสวยอีกจะสวยเรียบร้อยไปไหนวะ”
“สวัสดีค่ะนายหัว เอ่อ!!.. บัวจะมาขอความเห็นใจจากนายหัวนะคะ บัวกราบนายหัวก็ได้อย่ายึดบ้านพ่อกับแม่บัวเลยนะคะ นายหัวรวยอยู่แล้วได้บ้านบัวไปก็ไม่ได้ทำให้นายหัวรวยเพิ่มขึ้นจากที่เคยรวยอยู่แล้วมากนักหรอกนะคะ” บัวบุษบาพูดขอร้อง
“แล้วใครบอกว่าพี่จะยึดบ้านบัว พี่บอกพ่อบัวไปแล้วว่าถ้าบัวมาอยู่กับพี่ พี่จะยกหนี้ให้และจะคืนโฉนดให้พ่อบัวเลย เพียงแต่บัวตกลงและไม่ขัดใจพี่ก็เท่านั้น” โตมรแจ้งความต้องการของตัวเองกับบัวบุษบา
“แต่นายหัวคะ บัวอยากเรียนหนังสือต่อสงสารบัวเถอะนะคะบัวขอผัดผ่อนนายหัวไปก่อนอย่าเพิ่งยึดบ้านของพ่อแม่บัวเลย ถ้านายหัวให้โอกาสบัว บัวสัญญาจะหาเงินมาคืนนายหัวให้ครบทุกบาททุกสตางค์เลยนะคะ” บัวยกมือไหว้พร้อมกับพูดเสียงเครือขอความเห็นใจ
“โธ่กว่าบัวจะเรียนจบหนี้3ล้านทบต้นทบดอกมันจะเพิ่มไปสักเท่าไหร่ล่ะ พี่ก็ขาดทุนแย่เลยนะสิบัวถ้าเป็นอย่างนั้นมันนานไปนะครับ” โตมรพูด
“นายหัวก็ทบไปเลยค่ะเท่าไหร่ก็เท่านั้นบัวเรียนจบบัวจะหามาจ่ายค่าไถ่ที่ของพ่อบัวคืนแน่นอน” บัวบุษบาพูดให้สัญญา
“พี่คงรอไม่ไหวหรอกบัว อีกอย่างหนี้3ล้านพี่สามารถยึดที่ได้แล้วพี่ทดเวลาไปอีกเท่ากับให้พ่อแม่บัวอยู่ฟรีเกิด4-5ปีข้างหน้าบัวไม่มีเงินมาคืนพี่ได้ที่บัวตอนนั้นพี่ก็ไม่คุ้มแล้ว” นายหัวพูดอย่างไม่เห็นใจบัวเลย
“หมายความว่านายหัวต้องการยึดที่และบ้านของบัวให้ได้ จะไม่ลดหย่อนผ่อนผันให้บัวใช่ไหมคะบัวจะได้หาทางออกอย่างอื่น” บัวพูดอย่างสิ้นหวัง
“เปล่าพี่ไม่ได้อยากได้ที่แต่อยากได้บัว ก็พี่บอกแล้วว่าถ้าบัวมาอยู่กับพี่ พี่จะยกหนี้ให้บัว” โตมรพูดและยกยิ้มที่มุมปากแสดงความเจ้าเล่ห์ออกมาชัดเจน