ขอบคุณที่ผ่านเข้ามาและขอโทษที่รักษาไว้ไม่ได้

ถ้าถามถึงชีวิตเราตอนนี้ มันไม่ได้แย่ถึงขั้นพายุฝนหรอก มันก็แค่สายฝนที่โปรยปรายเล็กๆ ไม่ได้รุนแรงมากพอที่จะพังทลายอาคารบ้านเรือน ไม่ได้รุนแรงมากพอที่จะพัดพาจนเกิดพายุ ก็แค่ฝนระลอกเล็กๆ ที่ยังคงโปรยปรายเรื่อยๆ ยังคงตกสม่ำเสมออยู่ในใจอย่างไม่มีวันหยุด เหมือนเราโตขึ้นเพื่อตอกย้ำตัวเองว่า โลกที่สวยงามในตอนเด็กๆ มันก็แค่ในจินตนาการเท่านั้นแหละ

อย่าโทษตัวเอง ถ้าเธอรู้ว่าเธอพยายามเพื่อมันอย่างที่สุดแล้ว อย่าโทษโชคชะตาที่ใจร้ายกับเธอ เพราะโชคชะตาก็ใจร้ายกับทุกคนนั่นแหละ ช่างมัน ในเมื่อแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว