ร้อยรักปักหัวใจ

“ลูกสาวเธอ...เป็นลูกฉันหรอมุก!!” ชายหนุ่มถลาเข้ามาจับแขนหญิงสาวเอาไว้แน่น ความรู้สึกบางอย่างพุ่งขึ้นมากลางอก
“ไม่ใช่!!” ม่านมุกตวาดลั่น
“งั้นพ่อของเด็กเป็นใคร! วันนั้นเธอบอกฉันว่าเธอท้อง!!” คนตัวโตกว่าเขย่าแขนหญิงสาวด้วยความลืมตัว
“แล้วคุณพูดกับฉันว่ายังไงจำได้ไหม” หญิงสาวจ้องตาคนตรงหน้านิ่ง
อลงกรณ์หน้าเสียทันที เหตุการณ์ในวันนั้นที่เขาพูดจาดูถูกเธอและพูดจาไม่ให้เกียรติเธอผุดขึ้นมาในสมองราวกับสายน้ำหลาก วันนั้นเขาใจร้ายกับเธอมากจริงๆ เพราะขนาดเธอบอกเขาว่าเธอท้อง...เขายังไม่เชื่อและพูดจาไม่น่าฟังใส่เธอเลย ทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่าม่านมุกมีแค่เขาคนเดียว
“พ่อของหนูไหมตายไปแล้ว หนูไหมไม่มีพ่อ ได้ยินชัดมั้ย!!” ม่านมุกสะบัดแขนออกจากการเกาะกุม สองเท้าถอยกรูดออกมาให้ห่างจากเขาพอสมควร
“ไม่จริง!!”
“จริง!! มันคือความจริง!!” คนพูดสบตาชายหนุ่มนิ่ง
“งั้นเรามาพิสูจน์กันมุก มาพิสูจน์กันว่าหนูไหมเป็นลูกใคร” อลงกรณ์พูดแค่นั้นแล้วตรงดิ่งไปที่ประตูทันที
“ไม่นะ!!!” หญิงสาวตาเบิกกว้าง รีบคว้ากระเป๋าสะพายของตัวเองและรีบวิ่งตามเขาไปทันที เธอจะไม่ยอมเสียลูกให้ใครแน่ๆ ไม่ยอมแน่ๆ ถึงแม้ว่าคนคนนั้นจะเป็นพ่อของลูกก็ตาม