แพรโอบรัก

อชิระ โน้มวรการ ไม่คิดจริงๆ ว่าเขาจะยังติดใจสาวน้อยผมเปียที่กระโดดคว้ามะม่วงพวงนั้นอยู่ พอพบเจอกันอีกครั้ง ขณะที่พนิตอนงค์กำลังหาเงินเพื่อนำไปรักษาแม่ เขาก็อดที่จะหยิบยื่นเงินให้ไม่ได้จริงๆ
เงื่อนไขที่เขามีให้เธอก็คือ มีอะไรกับเขาด้วยความเต็มใจสักครั้ง ทว่าพอได้ทำแบบนั้นแล้ว เขาก็รู้ตัวว่าครั้งเดียวที่เกิดขึ้นนั้นมันไม่พอ...ไม่พอจริงๆ
+++++++++++++++++++++++++
“คุณจะให้ฉันนอนด้วยอีกกี่คืนคะ”
“ตลอดไป”
“ตลอดไป?”
“ทั้งชีวิตของฉันน่ะ เธอต้องนอนกับฉันไปตลอดชีวิต”
“ในฐานะนางบำเรอหรือคะ” เธอพูดออกมาอย่างเจ็บปวด ร่างกายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าชาดิกจนใกล้จะแหลกสลายเต็มที
“เปล่า”
“แล้วจะให้ฉันอยู่ข้างกายคุณในฐานะอะไร ลูกหนี้?”
“เมียฉัน”
“คุณโอบ”
“เป็นเมียฉันได้ไหม...แพร”

ฝากผลงานโรมานซ์เบาๆ ของไอโซร่าด้วยนะคะ
ขอบคุณมากๆ ค่ะ