หนี้ร้ายมาเฟียเลว

“ปล่อยผมไปเถอะ ผมสัญญาผมจะทำงานหาเงินมาใช้หนี้แทนน้องชายให้ครบทุกบาททุกสตางค์ จะให้ผมไหว้ กราบเท้าก็ได้ ปล่อยผมไปเถอะ”
ฝุ่นยกมือไหว้แทนเว้าวอนให้ปล่อยตัว
“อยากทำงานใช้หนี้แทนน้องงั้นเหรอ”
แทนเอ่ยถาม ฝุ่นพยักหน้าตอบอย่างซื่อๆ
“ใช่ครับ ใช่”
“ให้ทำอะไรก็ได้ ยอมทุกอย่างเลยใช่มั้ย”
“ใช่ครับ ได้ทุกอย่างเลยครับ”
แทนก้มมองใช้สายตาลามเลียไปตามร่างกายของฝุ่น มือแกร่งบีบคางจับเงยให้มองดูหน้าคมเข้มอันหล่อเหลาของเขา
“น้องชายของนายกู้เงินใช้ไปห้าแสน ไม่เคยจ่ายดอก ไม่จ่ายต้นเลยสักครั้ง ถ้านายอยากจ่ายหนี้แทนน้อง ทำไมไม่”
แทนพูดค้างไว้ จ้องหน้าฝุ่นนิ่งด้วยสายตาหื่นกระหาย คลี่ยิ้มร้ายออกมา
“ทำไมไม่ใช้หนี้ด้วยร่างกายของนายแทนละ ลบหนี้ด้วยวิธีง่ายๆ สบายๆ แค่นอนถ่างขาให้ฉันกระแทกก็พอ”
ร่างเล็กแทบหยุดหายใจเมื่อได้ยิน รีบปัดมือมาเฟียหนุ่มออกทันที พร้อมกับขยับหนี
“ไม่ ไม่มีวัน ผมไม่ยอมแบบนั้นเด็ดขาด”
“นายไม่ยอม แต่ฉันจะเอา นายไม่มีสิทธิ์ห้ามเจ้าหนี้อย่างฉัน จำใส่สมองโง่ๆ ของนายเอาไว้ด้วย”
แทนรีบกระชากเส้นผมของฝุ่นอย่างแรง จนคนตัวเล็กทำหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด
“ผมเจ็บ อย่าทำร้ายผมเลย ผมกลัวแล้ว อย่าข่มขืนผมเลย”
น้ำตาไหลอาบแก้มนวล พร้อมกับพยายามดึงมือแทนออกด้วยความหวาดกลัวสุดขีด
“สายไปแล้ว นายหมดทางเลือกตั้งแต่ถูกจับตัวมาหาฉันแล้วละ”