[天作之合] ท่านจงมาเป็นสามีของข้าซะเถอะ!!!

เมื่อบุรุษอัปลักษณ์ผู้หนึ่งบาดเจ็บหนักเข้ามาหลบอยู่ที่บ้านของนาง นางจึงได้ช่วยเหลือเขาไว้ แต่ใครจะคิดว่าเมื่อได้พบกันอีกครั้งหนึ่งบุรุษอัปลักษณ์ผู้นี้จะกลายเป็นบุรุษรูปงามราวกับหลุดออกมาจากภาพวาดไปได้เล่า แล้วไหนนางจะต้องไปตามหาสามีหน้าตาหล่อเหลาตามค่ำสั่งเสียสุดท้ายของมารดานางอีก


นางจำได้รางๆว่าผิวพรรณของเขานอกจากจะขาวเนียน แล้วก็ยังกำยำหนักแน่นพอตัวเลยทีเดียว…
อ่า นี่นางกำลังคิดอะไรอยู่กัน ทำไมอยู่ๆใบหน้าของนางก็รู้สึกร้อนวูบวาบไปหมดเช่นนี้นะ


“ประเดี๋ยวก่อน” เสียงบุรุษที่นางเริ่มจะคุ้นเคย ทำให้นางต้องหันหลังกลับไปมองที่ต้นเสียงอีกครั้ง
นางจ้องมองใบหน้าอัปลักษณ์ของบุรุษที่หลายวันมานี้ทำให้นางรู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างดีด้วยความสงสัยว่าเหตุใดเขาจึงได้เรียกนางเอาไว้
“ก่อนจากกัน เจ้าจะไม่บอกชื่อของเจ้าให้ข้ารู้ก่อนหรืออย่างไร” คำพูดของเขาที่พูดออกมาทำเอานางยิ้มออกมาอีกครั้ง ครั้งนี้นางอดที่จะหัวเราะออกมาพร้อมกันด้วยไม่ได้
จริงสิ เขากับนางอยู่ด้วยกันมาหลายวันแล้ว แต่กับยังไม่รู้จักชื่อของกันและกันเลยนี่นา
“ท่านบอกชื่อท่านมาก่อนแล้วข้าจึงจะบอกชื่อข้าดีหรือไม่” นางต่อลองไม่ยอมบอกชื่อของตัวเองง่ายๆ
“ข้ามีชื่อว่า ฟู่หย่งสือ” เขาไม่มีข้อแม้ที่จะไม่บอกชื่อของตัวเองกับนางจึงได้เอ่ยบอกออกไปในทันที เมื่อรู้ว่านางจะให้เขาบอกชื่อของเขาก่อนและจึงจะบอกชื่อของนางแก่เขา
“ข้า กู่เหม่ยถิง ยินดีที่ได้พบได้รู้จักเจ้า ฟู่หย่งสือ”
“ข้าเองก็ยินดีที่ได้พบและได้รู้จักเจ้า กู่เหม่ยถิง”