เพลงผีพราย

ความรักคือสิ่งสวยงาม...เมื่อมันมาถูกที่ถูกเวลา
เมื่อใดที่ความรักมุ่งหวังเพียงแค่การครอบครอง จึงต้องมีผู้ชนะและพ่ายแพ้
ทางออกของคนที่พ่ายแพ้มีไม่มากนัก และมักนำมาซึ่งการสูญเสีย

ปีพ.ศ 2475...

“พระยาเรืองเดช” ข้าราชการในกระทรวงวัย 40 ปี ผู้มั่งคั่งไปด้วยทรัพย์สินเงินทอง ชื่นชอบกลองโบราณมาแต่ไหนแต่ไร จึงเปิดโรงงานทำกลองขึ้นที่เรือนเป็นที่รู้จักของคนทั่วไป
‘ผกาแก้ว’ ภรรยาวัย 30 ปีของพระยาเรืองเดช ที่แม้จะเพียบพร้อมทั้งรูปสมบัติและคุณสมบัติ แต่ไม่สามารถมีลูกให้สามีได้จึงขอเอาลูกพี่สาวมาเลี้ยงเพื่อหวังสร้างสุขให้กับสามีตั้งชื่อว่า เหมันต์
‘เหมันต์’ เติบโตมาพรั่งพร้อมทั้งรูปสมบัติและคุณสมบัติ ทุกสิ่งทุกอย่างผกาแก้วปูทางไว้อย่างดี แม้ไม่ใช่ลูกในไส้แต่ได้ความรักไปอย่างท่วมท้นทั้งจากบิดามารดา
‘เซวา’ หญิงสาวชาวกะเหรี่ยงที่มีความสามารถพิเศษในการสีซอควบคู่ไปกับการขับร้องเพลง น้ำเสียงที่เพราะพริ้งและใบหน้าสวยงามทำให้พระยาเรืองเดชซื้อตัวมาไว้ที่เรือน เพียงเพื่อให้ขับกล่อมบทเพลงให้ฟังทุกค่ำคืน
ไม่นึกเลยว่าการได้เข้าไปอยู่ที่นั่น จะทำให้เธอพบกับเหมันต์และสานใยรักอย่างรวดเร็วจนตั้งท้องขึ้นมา
สำหรับผกาแก้ว เหมันต์เป็นเสมือนทุกสิ่งทุกอย่างที่ถูกหล่อหลอมและมุ่งหวังให้ดำเนินไปตามเส้นทางที่วางไว้ เซวากลายเป็นนางมารร้ายที่เข้ามาแย่งความรักของเธอไปครอบครอง หล่อนหาทางกำจัดเซวาในวันคลอด แต่เซวากลับสิ้นใจตายเสียเองเพราะเด็กไม่กลับหัว
คิดว่าจะหมดเสี้ยนหนามไปจากใจจู่ๆ ‘ภาวี’น้องสาวฝาแฝดของเซวาก็ปรากฏตัวมาตามหาพี่สาว ผีเซวาสิงสถิตในร่างภาวีเพียงเพื่อให้ได้อยู่ใกล้ชิดกับเหมันต์ชายคนรัก เหมันต์ใกล้ชิดภาวีโดยไม่รู้ว่าเซวาสิงสถิตอยู่ในนั้น ยิ่งวันเวลาผันผ่านทำให้เกิดความรักโดยไม่รู้ตัว
เหมันต์จะทำอย่างไรเมื่อรู้ความจริงว่าผีเซวาสิงสถิตอยู่ในร่างภาวี และยืนยันไม่ยอมออกจากร่างโดยเด็ดขาด