คุณบอดี้การ์ดที่รักเล่ม-(1)

"พี่ชินครับ เดี๋ยวผมช่วยยกเองครับ"
นิวเอื้อมมือเข้าไปช่วยเตชินจับหูหม้อซุป เมื่อนิวเห็นเตชินกำลังจะยกหม้อซุปออกจากเตา แต่ว่าด้วยความรีบร้อนไม่ทันระวังของนิว ก็ทำให้นิวเจ็บตัวเข้าจนได้
"โอ้ย! ร้อน...ๆ แสบ ๆ..."
นิวสะบัดมือรัวเพราะทั้งแสบทั้งร้อนจากการโดยหม้อต้มซุปลวกมือเข้าให้ และเตชินก็รีบวางมือจากการทำอาหารทุกอย่างทันทีที่เห็นนิวเจ็บ
"นิว!"
-----------------
"ยาก็ไม่ยอมทาน นอนก็ไม่ยอมนอน ทำไมดื้อจัง"
เตชินบ่นพึมพำ ก่อนจะย่อตัวลงจนใบหน้าของเขาอยู่ในระดับเดียวกันกับใบหน้าของนิว พร้อมกับจ้องหน้านิวนิ่งเพื่อให้นิวรู้ว่าตัวเองดื้อขนาดไหน
"รอนอนพร้อมพี่ชินครับ ส่วนยาเดี๋ยวจะทานเดี๋ยวนี้ล่ะครับ"
นิวตอบเตชินเสียงแผ่ว ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปหยิบยาแก้ปวดหนึ่งเม็ดขึ้นมากรอกใส่ปากตัวเองทันที ทว่านิวกลับกลืนยาไม่ลงเพราะไม่มีน้ำ
อึก อึก อึก
นิวพะอืดพะอมทั้งขมทั้งฝืน ก่อนที่นิวจะพยายามขอความช่วยเหลือจากเตชินที่ยังยืนอยู่ข้างเตียง
“ช ...ช่วยด้วย อึก ย ...ยาติดคอ อึก”
เมื่อเตชินเห็นสีหน้ากระอักกระอ่วนของนิว เตชินก็ไม่รอช้า ไม่สงสัย ไม่ซักถาม เตชินสอดมือเข้าไปที่ท้ายทอยของนิว ก่อนจะก้มลงไปครอบครองริมฝีปากของนิวอย่างแนบแน่น
อุ๊บ!
-------------------
“นี่!”
นายสะกิดสติของมานพด้วยการพูดคำสั้น ๆ แต่เต็มไปด้วยความไม่เป็นมิตร ก่อนที่นายจะเดินเข้าไปยืนพิงซิงค์ล้างจานที่มานพยืนอยู่
“คุยกับผมเหรอครับ?”
มานพถามนายเสียงเรียบ ก่อนจะก้มลงเก็บแก้วกาแฟที่เพิ่งจะล้างเสร็จขึ้นมาเช็ดเหมือนไม่สนใจนาย แต่นายก็ยังไม่วายชวนคุยเพื่อหาเรื่องต่อไปด้วยความหมั่นไส้เป็นการส่วนตัว
“นอกจากงานบอดี้การ์ดแล้วทำอะไรเป็นบ้าง?”
มานพยังคงก้มหน้าเช็ดถ้วยกาแฟต่อไปอย่างตั้งอกตั้งใจ ก่อนที่เขาจะตอบนายกลับมาเสียงเรียบโดยไม่ได้ใจความอะไรเลย
“ก็หลายอย่างครับ”
“หลายอย่างแล้วมีอะไรบ้างล่ะ”
นายถามมานพกลับเสียงสูงขึ้นจมูก เพราะเริ่มไม่พอใจกับท่าทีเฉยชาของอีกฝ่าย และก็ดูเหมือนคำถามที่ฟังดูไม่เป็นมิตรของนายจะใช้ได้ผลกับมานพ เพราะมานพวางมือจากงานทันที ก่อนจะหันมาจ้องหน้านายนิ่ง
“ก็...อย่างเช่น...ทำกับข้าว ชงกาแฟ ขับรถ ยิงปืน และอื่น ๆ อีกมากมาย แล้วก็...”
มานพไล่มองนายตั้งแต่หัวจดเท้า แล้วเขาก็หยุดสายตาที่โลมเลียนั้นเอาไว้ที่เป้ากางเกงของนายอย่างจาบจ้วง
“แล้วก็อะไร?”
นายถามเสียงสูงพร้อมกับชักสีหน้าไม่พอใจ แต่ท่าทีของนายกลับทำให้มานพยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างพอใจ
“แล้วก็...เป็นผัวให้พี่ชายเจ้านายก็ได้นะครับ”
มานพยกยิ้มร้าย ก่อนที่เขาจะหันกลับไปคว้าแก้วกาแฟใบใหม่ขึ้นมาเช็ดต่อไปอย่างใจเย็น เหมือนกับว่าคำพูดของเขาไม่ได้มีสาระสำคัญอะไรเลย ทว่า...จู่ ๆ นายก็เอื้อมมือเข้าไปคว้าไหล่ของมานพให้หันกลับมาเผชิญหน้ากับตัวเอง
“ไอ้มานพ!”
----------------------
sundog