บัลลังก์เจ้าสมุทร

เธออยู่ที่ไหนกัน..

นางอยู่ในที่ที่ไกลมาก ไกลเสียจนเจ้าไม่อาจเอื้อมมือถึง…

เดรคจ้องมองริ้วกระจกที่เริ่มแตกร้าวเป็นเส้นยาว พร้อมกับช่วงเวลาที่ใกล้จะหมดลงเต็มที กัปตันเรือแบล็คฮิลด์จ้องมองแสงสะท้อนของอัญมณีบนฝ่ามือที่เริ่มอ่อนแสงลงช้า ๆ พร้อม ๆ กับเสียงสะท้อนที่ยังคงกังก้องอยู่ในสมอง

หากผู้ที่เป็นเจ้าของยังไม่เชื่อในสิ่งมีค่าที่ตนมี คำอธิษฐานอันแรงกล้าก็ไม่มีวันเกิดขึ้นได้

กัปตันเรือแบล็คฮิลด์กำสร้อย ลุซ เดล โซล เอาไว้แน่นพร้อมกับหลับตาและทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต

เขาอธิษฐาน

อีกฝากหนึ่งของกาลเวลา รินรดาเองก็กำลังหันหน้าเข้าหากระจกที่แตกร้าวเช่นกัน หญิงสาวปลดสร้อยลาลูนามาถือไว้ก่อนจะหลับตาลงช้า ๆ หญิงสาวเชื่อในคำอธิฐานและกำลังภาวนาอย่างแรงกล้าเพื่อที่จะนำพาเธอไปพบกับเขา ทั้งคู่ยืนอยู่หน้าเบื้องหน้าอัญมณีสี่ร้อยรัดดวงชะตาที่ผูกพันธ์ทั้งสองพร้อมกับหลับตาและอธิษฐานถึงในสิ่งที่ปรารถนามากที่สุด

“ข้าแต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์”

“ข้าแต่เทพเจ้าแห่งท้องทะเล”

“หากปาฎิหารย์มีจริงขอให้คำอธิษฐานอันแรงกล้านี้นำพาลูก (นำพาข้า) ไปพบกับเขา (ไปพบกับนาง) ด้วยเถอะ”

วิ้ง...วิ้ง....

วาบ !!!!

จู่ ๆ อัญมณีก็ส่องสว่างจ้าราวกับดวงอาทิตย์กลืนกินทุกอย่างรอบกายไม่เว้นแต่รินรดาด้วยเช่นกัน หญิงสาวหลับตาลงช้า ๆ พร้อมกับรู้สึกถึงความอบอุ่นที่โอบล้อมอยู่รอบกายราวกับปีกของนางฟ้า