เจ้าสาวสมยอมรัก

ในเมื่อเป็นลูกสาวของผู้หญิงแพศยาที่ยัดเยียดให้ต้องมาร่วมชายคาด้วยความไม่เต็มใจของเขา แต่เหตุใดเล่าเธอยังครองพรหมจรรย์...



วนิดาผลักเขาอย่างไม่ทันตั้งใจ ก่อนจะถูกรวบตัวอุ้มแล้วกองปราบก็ใช้มือข้างที่โอบไหล่บิดลูกบิดประตูเปิดเข้าไป ก่อนวางตัวเธอลงบนเตียงสี่เสาแบบเจ้าหญิงที่เขาตกแต่งให้

วนิดาถูกวางบนเตียงอย่างนุ่มนวล เธอตะลึงอึ้งมองสบตากระหายรักของเขา ตายละ เขาดูหื่นมาก นี่เธอกำลังจะเสียสาว!?

ความหวงแหนในพรหมจารีแผ่ซ่านไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย มือที่ถือแก้วนมหกเลอะสั่นสะท้าน เมื่อตอนเย็นเธอเสียใจกับความเย็นชาของเขาจนแทบจะวางตัวเองบนพานถวาย มาตอนนี้พอเขาจะลงมือ ‘กิน’ ให้หนำใจ เธอกลับกลัวขึ้นมาทำไมกันล่ะเนี่ย ไม่เข้าใจเลย

“วิปจ๋า”

เสียงกระเส่าของเขาฟังดูจั๊กจี้จนวนิดาแอบอมยิ้ม เธอเอียงไหล่หลบเมื่อเขาขบกัดมันเบาๆ ก่อนที่เสียงห้าวจะกระซิบและจับมือที่ถือแก้วนมของเธอไว้มั่น

“ขอกินนมหน่อยสิ”