เสน่หาแรกรัก

“ผมอยากให้คุณแทนตัวเองด้วยชื่อเล่น มันดีกว่า คำว่า ‘ ฉัน’ หรือ ‘ดิฉัน’ เป็นไหนๆ ”
จู่ๆ ภาคินก็เปลี่ยนเรื่องพูดไปเสียเฉยๆ มิหนำซ้ำมือหนายังจับปลายเส้นผมของหญิงสาวเพื่อสัมผัสถึงความนุ่มของมัน วันนี้พินสุดารวบผมปล่อยหางม้า ชายหนุ่มถือวิสาสะปลดยางรัดผมของเธอออก ทำให้ผมของหญิงสาวทิ้งตัวลงสลวยอยู่กลางหลัง พินสุดานั่งตัวเกร็ง หัวใจเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ เมื่อรู้ตัวว่าร่างสูงใหญ่ของเจ้านายหนุ่มขยับเข้ามาใกล้ มือเล็กจับมือของชายหนุ่มที่กำลังใช้ปลายนิ้วเกี่ยวเส้นผมของเธอเล่นออก ยิ่งเห็นประกายตาของเขา เธอก็ยิ่งใจสั่นระรัว
“ไม่ได้หรอกค่ะ นี่มันเวลางาน” พินสุดาเลี่ยงที่จะทำตาม เพราะยังไม่สนิทใจที่จะแทนชื่อตัวเองกับเขา และไม่เห็นถึงความจำเป็นที่จะต้องทำเช่นนั้น
“อย่าคิดมากสิ ผมอนุญาต” ภาคินบอกเสียงทุ้ม
“ไม่ค่ะ”
“คุณนี่หัวดื้อจริงๆ นะพินสุดาหรือต้องให้บังคับเอาอย่างเมื่อวาน”