นางฟ้า...หน้าศพ

บ้านใกล้ทะเลบางขุนเทียน ลมแรงและตอนดึกจะหนาวมาก…เธอลุกขึ้นหยิบผ้าห่มผืนหนึ่ง เดินออกไปห่มผ้าห่มให้เขา ด้วยคิดว่าเขาหลับอยู่
แต่…
“ว้าย”
เธอถูกเขาดึงเข้าไปกอด ร่างบอบบางในชุดนอนบาง ที่ไม่ทันได้คิดว่าดึกแล้วเขาจะยังนอนไม่หลับ เลยไม่ได้ใส่เสื้อคลุมออกมาจากห้องนอน ถูกเขาดึงเข้าไปกอด ท่ามกลางแสงไฟดวงเล็ก ๆ ของมุมบ้านที่ส่องแสงสว่างกระจายไปทั่ว พอมองเห็นได้
“ผมนอนไม่หลับ ข้างนอกนี่หนาวจะตาย”
เขาบอกเธอเบา ๆ แต่สองแขนแกร่งยังคงโอบกอดเธอไว้
รีญาอายจนหน้าเธอแดงจัด เธอมองไม่เห็นหน้าตัวเองหรอก แต่เขามองเห็นหน้าเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง เขายิ้ม…
“ให้ผมเข้าไปนอนในห้องกับคุณได้ไหม ผมจะไม่ทำอะไร หากคุณไม่ยอม”
“ปล่อยก่อนสิคะ กอดไว้อย่างนี้ แล้วจะเข้าไปนอนในห้องได้อย่างไร”
เธอหน้าแดงตอบกลับเขา
สองแขนแกร่งคลายออก รีญาขยับกายลุกขึ้นจากบนร่างหนาของเขา เธอมองหน้าเขา
“สัญญานะคะว่าจะไม่ทำอะไร หากรีญาไม่ยอม”