เจ้าสาววิวาห์ลวง (ภาคพิเศษ ผู้กองชาติ&หนูองุ่น)

คุยกันก่อนน้า ^^

นิยายเรื่องนี้เป็นเล่มพิเศษที่ไรท์เขียนแยกมาจากเรื่อง เจ้าสาววิวาห์ลวง ซึ่งเป็นเรื่องของคู่รอง นั่นก็คือ ผู้กองสุรชาติ (เพื่อนพี่อาร์ท) และหนูองุ่น สาวที่มารดาของพี่อาร์ทจับคู่ให้ก่อนจะได้พบกับหนูเหมียวนะคะ เป็นเรื่องราวความรักของคนปากสุนัขกับสาวหวานที่ทันคน มีครบรสค่ะทั้งฮาทั้งซึ้ง รับรองไม่ผิดหวังแน่นอนจ้า

- เนื่องจากเรื่องนี้เป็นเล่มพิเศษ ความตั้งใจเดิมคือแถมฟรีสำหรับลูกค้าที่ซื้อหนังสือชุด เจ้าสาวจอมมาร แบบ Box set เท่านั้น

- แต่ไรท์ก็อยากตอบแทนแฟนคลับอีบุ๊คด้วยที่ได้สนับสนุนนิยายของไรท์เสมอมา จึงได้ทำฉบับอีบุ๊คเพื่อให้ทุกคนได้โหลดไปอ่านกันแบบฟรีๆ เลยจ้า

- สำหรับคนที่อยากอ่านเจ้าสาววิวาห์ลวงเล่มหลัก (พี่อาร์ทกับหนูเหมียว) ก็สามารถดาวน์โหลดในรูปแบบอีบุ๊คได้แล้วนะคะ วางจำหน่ายเรียบร้อยแล้วจ้า (มีตัวอย่างท้ายเรื่องนะคะ)

*****************************************

เรื่องย่อ เจ้าสาววิวาห์ลวง (ภาคพิเศษ)

“ไม่ว่าพรหมจะลิขิตหรือฟ้าบันดล แต่สุดท้ายพวกเขาทั้งสองคนก็ได้รักกัน”

ร้อยตำรวจเอก สุรชาติ เมฆมานพ วัย 35 ปี
(ผู้กองชาติ) ผู้กองปากสุนัขแต่ฝีมือเฉียบขาด
ไม่ว่าผู้ร้ายหน้าไหนก็ต้องหวั่นเกรง

อังคณา เอื้อมอรุณ วัย 22 ปี (องุ่น)
นักศึกษาจบใหม่ของมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งในอังกฤษ
สาวหวาน น่ารัก สดใสแต่ไม่ไร้เดียงสา

โปรยปราย...

(“สวัสดีค่ะ องุ่นพูดสาย ไม่ทราบใครโทรมาคะ”) เสียงหวานเอ่ยมาตามสาย

(“ผมเอง”)

(“ผมเองนี่ใครล่ะคะ ฉันจำได้ว่าไม่มีเพื่อนชื่อนี้”) แค่ได้ยินเสียงก็พอจะจำได้หรอกว่าเป็นใคร แต่ในเมื่อเขาชอบกวนประสาทเธอดีนัก เธอจึงอยากแกล้งเขาบ้าง

(“ผู้กองชาติ เพื่อนไอ้อาร์ทไงล่ะ ความจำสั้นเป็นปลาทองเชียวนะคุณ”) น้ำเสียงหงุดหงิดของอีกฝ่าย ทำให้เธอแอบยิ้ม

(“อ๋อ...คุณนี่เอง มีธุระอะไรกับฉันรึเปล่าคะ พอดีฉันกำลังจะเข้าบ้าน เอาไว้คุยกันพรุ่งนี้นะคะ”)

(“เดี๋ยวสิคุณ ผมคิดว่าลืมกระเป๋าสตางค์ไว้ที่รถคุณน่ะ ช่วยหาให้หน่อยว่ามีรึเปล่า เดี๋ยวผมจะออกไปเอาก็ได้ คุณบอกซอยกับบ้านเลขที่มาสิ”)

(“เอ...นี่เป็นแผนจีบสาวของคุณรึเปล่าคะ บอกไว้ก่อนนะคะว่าคุณไม่ใช่สเปคของฉัน ฉันชอบคนแบบพี่อาร์ทมากกว่า”) เธอแกล้งเขาต่อ

(“ผัวชาวบ้านนี่ชอบนักนะ ผมล่ะไม่เข้าใจคุณจริงๆ หน้าตาคุณก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไรนี่ ทำไมถึงไม่ไปชอบคนที่เค้ายังไม่มีเจ้าของล่ะ ไม่กลัวบาปกรรมบ้างรึไง”)

(“จะบอกว่าฉันสวยเหรอคะ”) เธอหัวเราะคิกคักมาตามสาย

(“นี่คุณ ผมด่าคุณอยู่ฟังไม่เข้าใจรึไงฮะ! ช่างเถอะ ผมไม่สนใจเรื่องส่วนตัวของใครหรอก สรุปว่ากระเป๋าของผมอยู่ในรถคุณรึเปล่า”)

(“อยู่ค่ะ เอาเป็นว่าฉันจะกลับไปคืนให้คุณเอง เพราะฉันไม่อยากให้คุณรู้ว่าบ้านฉันอยู่ไหน บอกตามตรงว่าฉันกลัวคุณแอบชอบแล้วตามมาจีบถึงบ้านน่ะค่ะ ฉันไม่อยากให้คุณแม่เข้าใจผิด แค่นี้นะคะ อีกสิบนาทีมารอที่หน้าประตูรั้วละกัน บายค่ะ”) แล้วเธอก็กดวางสายไป ปล่อยให้คนที่ตั้งท่าจะแก้ตัวถึงกับไปไม่เป็น

“ยัยตัวแสบ ใครอยากจีบเธอไม่ทราบ ผู้หญิงที่คิดอยากเป็นชู้กับผัวชาวบ้านแบบเธอ ฉันไม่มองให้เสียสายตาหรอก” เขาพูดกับโทรศัพท์ก่อนจะหาเสื้อมาใส่ให้เรียบร้อยแล้วก้าวลงไปด้านล่างอีกครั้ง โดยมุ่งหน้าไปที่ประตูคฤหาสน์อย่างหงุดหงิดใจ


**********************************************

ปล. สำหรับคนที่ชื่นชอบก็ช่วยกดหัวใจให้ หรือคอมเมนต์เป็นกำลังให้นักเขียนคนนี้ด้วยน้า ขอบคุณค่า^^