เงา

หญิงสาวพลิกตัวอีกครั้ง ซุกมือไว้ข้างหมอน หลังตาลงอย่างมีความสุข
ระหว่างที่กึ่งหลับกึ่งตื่น สมองส่วนหนึ่งเตือนให้รู้ว่า
มีเงาดำๆ หลายร่างมาก้มชะเงื้อมง้ำอยู่เหนือเตียงนั้น
หากแล้วเสียงทุ้มนุ่มนวลไพเราะ แต่ทรงอำนาจก็กังวานขึ้นอย่างเด็ดขาด
"กลับไป ยังไม่ถึงเวลา ไม่ใช่หน้าที่ของเจ้า"
เงาดำๆ ทั้งกลุ่มชะงัก ถอยกลับไปอย่างลนลาน
แล้วร่างดำทะมึนสูงตระหง่านก็กลับปรากฏขึ้นโดยกะทันหัน
ส่วนใบหน้าที่อยู่ในเงามืดก้มลงมองอย่างเยือกเย็น
พร้อมมีเสียงกระซิบเบาๆ อย่างเหี้ยมเกรียมว่า
"หลับให้สบายใจ ฝันถึงความสุขสนุกสบายที่เจ้าปรารถนาให้เต็มที่
แล้ววันหนึ่งเราจะได้พบกับเจ้าโดยสมบูรณ์ เจ้าจะได้รู้ว่า...เราคือใคร!"

บางทีเงานั้น ยามนี้กำลังประทับยืนอยู่ใกล้เราแล้วกระมัง