รักอันตรายผู้ชาย(ทวง)รัก (DEVIL LOVE)

รักอันตรายผู้ชาย(ทวง)รัก (DEVIL LOVE)

คำโปรย

นักรบ อธิคม (นาย)
“เขา” หนุ่มหล่อร้ายแสนเย็นชา นักศึกษาชั้นปีที่ 4 อดีตเดือนคณะวิศวะกรรมศาสตร์ ทายาทเจ้าของคอนโดมิเนียมสุดหรู หนึ่งในสมาชิกของกลุ่ม Devil แห่งมหาวิทยาลัยอินเตอร์

วรสา วัฒนายางกุล (แจน)
“เธอ” สาวน้อยแสนน่ารัก นักศึกษาชั้นปีที่ 2 แห่งคณะนิเทศ ในสายตาคนภายนอกเธออาจจะสมบรูณ์และเพียบพร้อมทุกอย่างแต่ใครจะรู้ว่าเธอจริงๆแล้ว เธอก็เป็นเพียงคู่หมั้นที่เขาไม่เคยต้องการ

ตัวอย่าง

“เช็ดผมให้หน่อย”นักรบเอ่ยขึ้นเสียงเรียบพร้อมกับยื่นผ้าผืนเล็กให้เธอก่อนที่จะเดินไปนั่งลงปลายเตียงทันที
“คะ”วรสาที่ยืนทำตัวไม่ถูกถึงกับตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่ายก่อนที่จะคว้าเอาผ้าเช็ดผมผืนเล็กที่อีกฝ่ายส่งมาให้แทบไม่ทัน
อะไรนะ! เมื่อกี้นักรบบอกให้เธอเช็ดผมให้อย่างนั้นเหรอ นี่เธอไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม
วรสาถึงกับเม้นปากแน่นหัวใจเต้นแรงขึ้นมาทันทีมองผ้าผืนเล็กที่อยู่ในมืออย่างชั่งใจ ยิ่งเห็นสายตาคมดุที่มองมาเธอก็ยิ่งทำตัวไม่ถูก
“เร็วสิ”
วรสาถึงกับสะดุ้งขึ้นเม้นปากแน่นอดที่จะส่งค้อนให้อีกฝ่ายไม่ได้เมื่อได้ยินเสียงเข้มดุสำทับตามมา
คนบ้า! จะใช้คนอื่นแล้วยังจะมาดุอีก เขาจะพูดดีๆกับเธอบ้างไม่ได้หรือไง อย่างน้อยก็น่าจะทำเหมือนพี่นายคนเก่าก็ยังดี
จริงสินะ! ถ้าเขาคือพี่นายคนเดิม วรสาคงจะมีความสุขกว่านี้
ไม่สิ! เธอคงจะมีความสุขมากเลยต่างหาก
แต่มันจะเป็นอย่างนั้นได้ยังไงในเมื่อพี่นายคนเดิมของเธอไม่มีแล้ว
“เอ่อ แล้วพี่นายจะไปส่งแจนตอนไหน”วรสาที่กำลังเช็ดผมให้ร่างสูงอย่างตั้งใจเอ่ยถามในสิ่งที่สงสัยทันที
“ใครบอกว่าฉันจะไปส่งเธอ”นักรบเอ่ยขึ้นเสียงเรียบก่อนที่จะโยนโทรศัพท์ในมือลงบนเตียงกว้างอย่างไม่ใส่ใจนัก
“อ้าว! แล้วแจนจะนอนที่ไหน อย่าบอกนะว่าจะให้แจนนอนที่นี่”วรสาถึงกับตาโตขึ้นมาทันที
นักรบเพียงแต่มองใบหน้าหวานนิ่งโดยไม่พูดอะไร ซึ่งนั่นเป็นการยอมรับว่าสิ่งที่วรสาเข้าใจนั่นถูกต้องแล้ว
“แต่ว่า...”
“อย่าเรื่องมาก ฉันง่วงแล้ว”นักรบถึงกับมองใบหน้าหวานนัยน์ตาดุก่อนที่จะเอ่ยขึ้นเสียงเรียบพร้อมกับคว้าเอาผ้าผืนเล็กที่อยู่ในมือเรียวบางโยนพาดกับพนักเก้าอี้อย่างไม่ใส่ใจก่อนที่จะเดินกลับไปล้มตัวนอนบนเตียงกว้างทันที
วรสาถึงกับตาโตขึ้นมาทันทีมองร่างสูงที่นอนหลับตานิ่งอยู่บนเตียงกว้างอย่างทำอะไรไม่ถูก
คนบ้า! พูดอะไรง่ายๆ จะให้เธอนอนที่นี่กับเขาได้ยังไงกัน ก็รู้ๆกันอยู่ว่าคอนโดเขามีห้องนอนแค่ห้องเดียว
แล้วที่สำคัญเขาจะนอนทั้งสภาพผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันกายแบบนี้หรือไง
“เอ่อ แจนขอยืมรถพี่นายได้ไหม พรุ่งนี้แจนจะรีบเอามาคืนให้แต่เช้า”วรสาเอ่ยขึ้นเสียงแผ่วก่อนที่ใบหน้าหวานจะซีดลงมาทันทีเมื่อเห็นสายตาคมตวัดมองมาอย่างไม่พอใจ
“เธอคงไม่อยากนอนดีๆสินะ”นักรบเอ่ยขึ้นเสียงเรียบพร้อมกระชากร่างบางลงมานอนยังเตียงกว้างทันที
“ว้าย! พี่นาย แจนแค่...”วรสาที่กำลังร้องขึ้นอย่างตกใจถึงกับหยุดเสียงแทบไม่ทันเมื่ออยู่ๆร่างสูงก็บดจูบลงมาอย่างรุนแรง
“พูดมาก”นักรบเอ่ยขึ้นก่อนที่จะก้มลงบดจูบริมฝีปากบางอย่างรุนแรงราวกับต้องการลงโทษอีกฝ่ายก็ไม่ปาน

...........................................................................................................

“ถอนหมั้นอย่างนั้นเหรอ นรกสิ!”
นักรบถึงกับสบถขึ้นอย่างหัวเสียเมื่อเปิดประตูเข้ามาในห้องก่อนที่จะเดินไปนั่งโซฟาตัวยาวด้วยท่าทางน่ากลัว
วรสาถึงกับสะดุ้งขึ้นอย่างตกใจใบหน้าซีดเผือกขึ้นมาทันทีก่อนที่จะเดินเข้าไปนั่งยังพื้นที่ว่างข้างร่างสูงอย่างเลี่ยงไม่ได้
ใช่! วรสากำลังกลัวเขา
จะไม่ให้เธอกลัวได้ยังไงในเมื่อเธอไม่เคยเห็นนักรบโมโหมากมายขนาดนี้มาก่อน
จริงสิ! วรสาจำได้แล้วว่าเธอเคยเห็นนักรบโมโหแบบนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง ซึ่งครั้งนั่นมันก็เกิดจากการที่เธอพูดเรื่องถอนหมั้นเหมือนกัน
“เธออยากให้พี่ฆ่าเธอจริงๆใช่ไหม คิดได้ยังไงว่าพี่จะยอมถอนหมั้น”นักรบเอ่ยขึ้นเสียงเรียบอย่างพยายามควบคุมอารมณ์โกรธของตัวเองเอาไว้อย่างเต็มที่
ถอนหมั้นอย่างนั้นเหรอ!
พูดออกมาได้ยังไงว่าเขาจะถอนหมั้น!
นี่มันนรกชัดๆ!
“เอ่อ ก็วันนั้นพี่นาย เอ่อ ไม่พูด”วรสาถึงกับเม้นปากแน่นก่อนที่จะเอ่ยขึ้นเสียงแผ่วเบา
“พูดอย่างนั้นเหรอ! ทำไมพี่จะต้องพูดเรื่องบ้าๆพวกนั้นในเมื่อพี่ไม่เคยคิดที่จะถอนหมั้นอยู่แล้ว แล้วเธอคิดเหรอว่าพี่จะยอมให้เธอถอนหมั้นได้”นักรบเอ่ยขึ้นเสียงเรียบมองใบหน้าหวานด้วยสายตานิ่ง
“พี่นาย”วรสาถึงกับมองร่างสูงตาโตหัวใจเต้นแรงขึ้นมาทันทีก่อนที่จะถลาเข้าหาอกแกร่งด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
เธอไม่ได้เข้าใจผิดไปใช่ไหม เธอกับเขายังเป็นคู่หมั้นกันอยู่
ไม่สิ! ต้องบอกว่าเธอกับเขาไม่เคยถอนหมั้นกันเลยต่างหาก แสดงว่าที่ผ่านมาเป็นเธอคนเดียวสินะที่คิดอะไรไม่เข้าเรื่อง
ใช่! ทั้งไม่เข้าเรื่องทั้งงี่เง่าเลยต่างหาก
“ต่อไปอย่าแม้แต่คิดที่จะพูดเรื่องนี้อีกไม่อย่างนั้นพี่อาจจะฆ่าเธอจริงๆก็ได้”นักรบเอ่ยขึ้นเสียงเรียบก่อนที่จะกระชับแขนแกร่งให้แน่นขึ้นราวกับต้องการลงโทษร่างบางที่คิดอะไรไม่เข้าเรื่อง
“ไม่ค่ะ ไม่พูดแล้ว”วรสาถึงกับส่ายหน้ารัวยิ้มกว้างออกมาทันทีพร้อมกับมองร่างสูงตาหวานราวกับต้องการสื่อถึงความรู้สึกทั้งหมดที่เธอมีให้อีกฝ่ายรู้
นักรบถึงกับชะงักไปทันทีเมื่อเห็นสายตาหวานที่มองมาก่อนที่จะดึงใบหน้าหวานเข้ามาจูบอย่างอดไม่ได้