จุมพิตจันทรา (ซีรีส์รัตติกาลรัญจวน)

ดอกไม้ไร้ราก ไม่ผลิบานฉันใด
วาสนาพานพบไซร้...ย่อมมีเหตุ

ก่อนคืนวิวาห์ ซู่ว์หนี่ว์จับได้ว่าเจ้าบ่าวแอบเล่นชู้กับเพื่อนสนิท
เธอเคียดแค้นชิงชังจนร้องขอความตาย
แต่เจ้าแม่เหนียงเนี่ยงกลับส่งเธอไปยัง 2,000 ปีก่อน
เพื่อลบชะตา แล้วผูกวาสนากับชายผู้หนึ่ง
เมื่อเธออุ่นเตียงกับเขาเงาจันทราจึงจะคลายแสง
เธอจึงประกาศลั่นว่าจะเอาองครักษ์เฮ่อตี้ทำสามีให้ได้
แต่มันไม่ง่ายเช่นนั้น เมื่อชายผู้นี้กลับแพ้จูบ!
เธอเปลื้องผ้าขึ้นเตียงเมื่อไร เขาเป็นต้อง(แกล้ง)ไม่เข้าใจทุกที
..............................................................

“เอะอะ เจ้าก็พุ่งแต่จะจูบข้า ถามจริงๆ เถอะ เจ้าเป็นผู้หญิงยังไงกันแน่”
“แล้วท่านพี่จะหลบทำไม กลัวทำไมกับอีแค่จุมพิตสตรี ข้าเกรงว่า...”
“อะไร” เขาตวาดเสียงลั่น เมื่อสตรีร่างเล็ก ยังเป็นแค่เด็กคิดจะมาเล่นลิ้นกับเขา

“ข้าเกรงว่า...ท่านจะไม่มีน้ำยา องครักษ์ผู้เป็นใหญ่เช่นใดกันหนาจึงกลัวจูบสตรี” นางจงใจยั่วและหยามเกียรติเขาอีก แต่ดูเขาสิแทนที่จะโกรธกลับยิ้มที่มุมปากราวกับเอ็นดูเด็กน้อย

เด็กน้อยเอ๋ย! เจ้าเพิ่งเกิดมาในวัย 16 คงยังไม่มีใครบอกเจ้า ว่ายังมีความหฤหรรษ์มากกว่าจูบยิ่งนัก อย่างเจ้าไม่ต้องใช้อาวุธใดๆ ทั้งสิ้น ใช่แค่ลิ้นกับกระบวนท่าหงส์เหินมังกรลู่ก็พอ

“ท่านจะทำอะไร” นางถามเสียงสั่น
“ทำไมไม่เรียกท่านพี่แล้วล่ะ... ตะกี้ยังปากดีเรียกท่านพี่อยู่เลย”
“ท่าน... ท่านจะทำร้ายผู้หญิงที่อ่อนแออย่างนั้นหรือ”
“อย่าพูดให้ข้าหัวเราะนักเลย เจ้านี่หรืออ่อนแอ ไม่ต้องกลัวเด็กน้อย ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก อย่างเจ้าเจอแค่กระบวนท่าเดียวก็เกินพอ”
“ท่าอะไร”
“ท่าหงส์เหิน มังกรคู่”
“เพลงดาบงั้นรึ”
“เปล่า.....เพลงรักต่างหาก”

“ดะ..เดี๋ยว...เดี๋ยว ท่านจะเอาจริงรึ”
“ไม่เดี๋ยวแล้ว ข้าจะเอาตอนนี้”
“เอาตอนนี้รึ”

“เจ้าเห็นสายนั้นที่กระเซ็นนั้นมั้ย”
“ทะ...ทำ..ทำไม”
“เพราะสายน้ำถูกกระแทกจึงกระเซ็นแตกเป็นสาย คนอวดเก่งเช่นเจ้าอยากกระเซ็นเหมือนสายน้ำรึไม่
“ทะ...ท่านจะทำเช่นไร”
“ข้าก็พาเจ้าฝึกท่าหงส์เหินมังกรลู่น่ะสิ”
“ห๊ะ! คืออะไร”
“มะ! ข้าจะทำให้ดู”
....................................................................................


ยิ่งเข้าใกล้ ยิ่งพันผูก
แววตา รอยสัมผัส ช่างคุ้นเคยยิ่ง
ราวกับเคยต้องวาสนาเคียงหมอนร่วมวิวาห์
หรือเขา...จะเป็นผู้กุมความลับแห่งโชคชะตาเอาไว้....