นางฟ้ากับหมาวัด

“วาลุกา ได้โปรดเถอะอภัยให้ผมอย่าหมางเมินกับผมแบบนี้เลย ผมรักวามากนะครับ”
“งั้นหรือคะ”
วาลุกามีความรู้สึกว่าเนื้อตัวของเธอสั่นไปหมด มันคล้ายจะหมดเรี่ยวแรงเอาดื้อๆ
แต่สติสัมปชัญญะในแง่เงื่อนของสำนึกที่ถูกต้องทำให้ต้องต่อสู้กันอย่างรุนแรง
“แล้วคุณเอาภรรยาของคุณไปไว้ที่ตรงไหนคะ”
“วาลุกา ผมว่าเราอย่าเอาคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องดีกว่า ตอนนี้ผมกับวาเราอยู่ด้วยกันสองคนเรามาเคลียร์เรื่องของเราดีกว่าไหม”