สาปสวาท

ปากที่อ้าขึ้นหมายจะถามเรื่องที่เธอเห็น ไม่ใช่เพิ่งอยากถาม และเพิ่งเห็น...เธอเห็นและอยากถามมาตั้งแต่วันแรกที่เห็นแล้ว…ลำเจียกห้ามเธอและให้เธอรับปากว่าเธอจะไม่รู้ไม่เห็นทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในบ้านหลังนี้ แต่ผิดคำพูดที่รับปากกับลำเจียกไว้…เธอสอดรู้สอดเห็น
.
ตอนแรกลำเจียกจะไม่ยอมให้ผึ้งหลวงมาทำงานที่นี่ แต่ผึ้งหลวงตกงานและเธอกำลังต้องการใช้เงินรักษาแม่ที่ป่วยด้วยโรคร้าย ลำเจียกจึงยอมส่งผึ้งหลวงมาทำงานแทนเธอ เพราะเงินเดือนที่ได้ มันพอที่จะใช้เป็นค่ารักษาแม่ในแต่ละเดือนได้
.
และนี่ก็คือเหตุผลที่ทำให้เพลงเพ็ญต้องให้ผึ้งหลวงมานอนห้องเดียวกับเธอ…ปากของผึ้งหลวงถูกจูบปิดด้วยปากหวานของเพลงเพ็ญ...จากบางเบา กลายเป็นบดบี้เข้าหากันอย่างรุนแรง
.
ผึ้งหลวงพยายามดุนดันลิ้นเล็ก ๆ ของเพลงเพ็ญออก…
…แต่ลิ้นที่แสนซนของเพลงเพ็ญทำให้ เธอต้องเล่นลิ้นตอบ กลายเป็นบดจูบให้กันอย่างมันลิ้น สองใบหน้าสวยหยุดลิ้นมองหน้ากันในระยะชิดใกล้ ต่างบ่งบอกถึงความต้องการกันและกัน ผ่านสายตาที่มองกัน
.
“ไม่ต้องปิดปากผึ้งอย่างนี้ก็ได้เพลง ผึ้งต้องการเพลงอยู่แล้ว เราจะอยู่ที่นี่ด้วยกันกับความลับของบ้านหลังนี้ เราจะมีความสุขด้วยกันนะเพลง”
.
เพลงเพ็ญยิ้ม เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่า…
ความรัก ทำให้ผึ้งหลวงยอมทำเพื่อเธอได้ เพลงเพ็ญมองหน้าหวานของผึ้งหลวง เธอส่งยิ้มหลุบสายตามองต่ำลงมาที่กระดุมชุดนอนลายการ์ตูนน่ารัก เธอส่งมือปลดกระดุมเม็ดแรกบนเสื้อของผึ้งหลวง ออก ผึ้งหลวงยิ้ม...เธอทำแบบนั้นกับเพลงเพ็ญเช่นกัน