หัวใจร้ายพ่ายรัก

"ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะอย่าทำผมเลย"
"แค่นี้มันยังน้อยไปใช้หนี้ให้คุ้มสิ หนี้ที่พ่อแม่แกเอาของฉันไป"
คนพูด...พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นราวคนไร้หัวใจ
พร้อมกับขยับท่อนลำขนาดเขื่องที่สอดใส่เข้าไปทางช่องทางด้านหลังอย่างไร้ความปราณี
"เอาออกไป เอามันออกไป เอามันออกไปเดี๋ยวนี้ ผมเจ็บ"
"เจ็บเหรอ แค่นี้มันยังน้อยไปแกต้องเจ็บมากกว่านี้อีก"
น้ำเสียงทุ้มนิ่ง ไร้ความอ่อนโยน ที่บาดลึกหัวใจคนฟัง
ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ต้องทนอยู่กับการกระทำอันดิบเถื่อนนี้...เขาใจร้ายเหลือเกิน
เขามันเป็นคนไร้หัวใจ !

"คุณจะทำอะไรผมอีก"
โซ่เส้นหนาใหญ่ถูดรัดไว้ที่ข้อเท้าของคนร่างบาง เสมือนเป็นฝันร้ายอีกครั้ง กี่ครั้งที่เขาต้องโดนรังแก กี่ครั้งที่เขาต้องถูกกลั่นแกล้ง
เขามันก็แค่คนที่พยายามทำตัวเข้มแข็งเพื่อกลบเกลื่อนความอ่อนแอที่มีอยู่เท่านั้นเอง
"อย่าได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีก"
น้ำเสียงเฉยชาพูดขึ้นอีกครั้ง แววตาที่มองมานั้นดุจซาตาน แล้วเขาก็เดินออกจากห้องไป
คนร่างบางได้แต่นอนร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความเจ็บปวด...ทั้งตัวและหัวใจ
คนอย่างเขาไม่มีสิทธิ์จะเรียกร้องอะไรจากคนใจร้ายนี้ได้ เพราะเขามันก็แค่...คนไร้ค่า !