เล่ห์รอยรัก

เงาอดีตแห่งความรักยังตามทาบทับหัวใจ
แต่เขายังเก็บเธอไว้แนบกาย
และคงเป็นได้เพียง ตัวแทน
-------------
“อาบน้ำให้พี่หน่อย”
“คะ!”
“ก็แขนเจ็บอยู่อย่างนี้จะให้อาบยังไง”
เขาทำเสียงเข้มมากเท่าไร บัวบุหงาก็ปั้นหน้าไม่ถูกมากเข้าไปทุกที แบบนี้ยิ่งอยากแกล้งเข้าไปใหญ่
“หรือที่บอกว่าอยากอยู่กับพี่คือจะทำแค่นั่งดูเฉยๆ”
“บัวเป็นห่วง”
“ก็อาบน้ำให้พี่หน่อย อยู่หมักหมม เดี๋ยวแผลเน่ากันพอดี”
เมษเพิ่มแรงกดดันเข้าไปอีก แต่ชักใจไม่ดีเสียเองเพราะหญิงสาวเงียบไปนาน หน้าเบะๆ ขึ้นมาเหมือนจะร้องไห้เขาก็แกล้งไม่ลง บัวบุหงาเสียขวัญมามากพอแล้ว ให้พักผ่อนอาบน้ำนอนสบายๆ คงดีกว่า
“พี่เมษห้ามแกล้งบัวนะ”
พอตัดใจจะลุก บัวบุหงาก็บอกเสียงสั่น มองหน้าเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่น่าสนใจน้อยเสียเมื่อไร เมษยังไม่พูดอะไรแล้วมองอย่างคุมเชิง
“รับปากสิคะ” พอเขาเงียบอย่างคอยดูน่าที บัวบุหงายิ่งรบเร้าอย่างแสนงอน “ถ้าพี่เมษไม่แกล้ง บัวจะอาบให้”
“พี่จะไปแกล้งอะไรบัว”
“ก็… ก็ห้ามทำแบบคืนนั้นอีก แล้วบัวจะอาบน้ำให้”