กินรีเปื้อนฝุ่น

“คุณโทษตัวเองดีกว่านะที่อ่านไม่ละเอียดเอง” กันนาร์ยื่นหน้าเข้ากินรี เพื่อจงใจบอกว่ายังไงเธอก็หนีเขาไม่พ้น

กินรีไม่รู้จะทำยังไงกับสถานการณ์ตรงหน้า เพราะไม่ว่าจะดิ้นไปทางไหนก็จะมีแต่เสียเปรียบทุกทาง เธอทำได้แค่มองหน้ากันนาร์อย่างเข่นเขี้ยวแล้วเดินออกมาจากห้องนั้น แต่เธอเดินเลยตัวเขาได้ไม่เท่าไหร่ ก็มีเสียงดังขึ้นซะก่อน

“เดี๋ยว!”

“คุณลืมของไว้” กันนาร์ก้มหยิบปากกาที่กินรีทำตกไว้ ส่งคืนให้หญิงสาวด้วยท่าทางเย้ยหยัน

“ฝากคุณทิ้งด้วยแล้วกันค่ะ ฉันไม่ชอบใช้ของที่ทิ้งไปแล้ว” พูดจบกินรีก็เดินสะบัดหน้าออกไปทันที โดยไม่หันกลับมาดูสีหน้าของอีกฝ่ายว่ามันถมึงทึงแค่ไหนกับคำพูดของเธอ

กันนาร์กำปากกาในมือแน่น หน้าชาไปกับคำพูดของกินรี เขาเข้าใจความหมายในคำพูดนั้นดี ว่าหญิงสาวต้องการสื่อว่าอะไร คืนนั้นเขาเหมือนถูกหญิงสาวทิ้งไปจริงๆ เพราะเธอปล่อยเขาไว้กับกองเสื้อผ้าตัวเอง เหมือนที่เขาทำกับผู้หญิงคนอื่นเมื่อเขาปลดปล่อยอารมณ์เสร็จแล้ว

“มันจะมากไปแล้วนะ” กันนาร์กัดกรามแน่น เดินมาหาหญิงสาวอย่างรวดเร็วแต่ก็ไม่ทัน เพราะประตูลิฟย์กำลังจะปิด ซึ่งมันทำให้ได้เห็นเสียวหน้าที่กำลังยิ้มเยาะ ยิ่งทำให้อารมณ์ของเขาปะทุมากขึ้นไปอีก