Devil Guy ร้าย...แต่รักคุณ

“อ่ะ...มันชัดขนาดนั้นเลยเหรอครับ” น้ำเสียงของเป๊ปเปอร์แกว่งเล็กน้อย ยิ่งเขายิ้มจนเห็นเขี้ยวเล็กๆ พร้อมพยักหน้ารับ เป๊ปเปอร์ยิ่งใจเต้นแรงควบคุมน้ำเสียงตัวเองไม่ได้ “พะ...พี่ไปซ์ก็รู้ว่าเป๊ป...เป๊ปเป็นแบบไหน อย่ามา...อ่อยหน่อยเลยน่า”

ตายห่าน! เราเผลอพูดอะไรออกไปเนี่ย! เป๊ปเปอร์ร่ำร้องอยู่ในใจ

“หือ? แต่อันนี้พี่เพิ่งรู้นะเนี่ย”

“อะ...อะไรครับ”

“ก็เพิ่งรู้ว่าเป๊ปรู้ว่าพี่...อ่อย น่ะสิ” ไปซ์พูดแล้วหัวเราะลงลูกคอเบาๆ ดวงตาของเขาระยิบระยับอยู่ตรงหน้าเป๊ปเปอร์ มันสดใสน่ามอง มีเสน่ห์เหลือร้าย ที่สำคัญมันใกล้จนเขานึกอยากสัมผัสริมฝีปากบางอมชมพูตามธรรมชาตินั้นเหลือเกิน
ฮึก! บ้าจริง เผลอคิดอีกแล้ว เขาจะมองออกไหมเนี่ยว่าเราหื่น เอ๊ย! คิดอะไรกับเขา

“ไม่เอาน่าเป๊ป อย่าคิดแบบนั้นกับพี่ตอนนี้นะ”

“อะไร คิดอะไร ไม่มี๊” เป๊ปเปอร์รีบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว

“ไม่คิดอะไรก็แล้วไป พี่เห็นเป๊ปมองปากพี่แล้วกลืนน้ำลาย พี่ก็นึกว่า...”

“นึกว่าอะไรครับ” เป๊ปเปอร์รีบถามอย่างคนร้อนตัวร้อนใจ

“นึกว่าเป๊ปหิวน่ะสิ” คำตอบของไปซ์ทำเอาเป๊ปเปอร์ช็อกตาค้าง ที่ผ่านมาเขาอ่อยยังไงเป๊ปเปอร์ก็ยังรับมือไหวแต่เล่นมาพูดกันตรงๆ แบบนี้ เป๊ปเปอร์ถึงกับไปไม่เป็นเลย “งั้นเรารีบกินให้เสร็จเถอะ เดี๋ยวเป๊ปหิวมากไปจะกินไม่อิ่ม ลามมากินพี่อีกคน พี่ก็แย่สิ”