ทอรักธารา

“ฉันเลี้ยงง่ายมาก อยากเลี้ยงดูไหม”
“ดิฉันไมมีปัญหาเลี้ยงใครและคุณไม่ใช่ลูกแมวนะคะ”
ทอรักหันมองแมวสองสามตัวที่เลี้ยงไว้ ยิ้มขำ ธารามองตาม
“ใช่ฉันไม่เป็นแมวพวกนี้หรอก ถ้าอย่างนั้นสลับกัน”
สายตาหวานฉ่ำทำให้ทอรักรีบเดินเข้าในครัวจนสะดุดกระถางต้นไม้ ทอรักอุทานออกมาด้วยความตกใจ แต่ไม่ทันหายตกใจ เจ้าแมวเมี้ยวร้องเมี้ยวๆ คลอเคลียเท้าเธอ ทอรักรีบเดิน ไล่เจ้าเหมียวด้วยเสียงเบา “หลีกไปพวกแกเดี๋ยวฉันเหยียบนะเออ”
แม้เจ็บแต่หญิงสาวรีบเดินเข้าในครัว
เจ้านายนะเจ้านายทำไมช่วงนี้ชอบแกล้งให้เธอหวั่นไหว คิดไปไกลอยู่เรื่อยเลย ธารามองภาพนั้นด้วยความขำ

ขอบคุณที่แวะมาอุดหนุนค่ะ (นิยายเรื่องนี้แต่เดิมใช้นามปากกาพรรณพัฒน์ หากนักอ่านท่านใดเคยกดซื้อไม่ต้องกดซื้อซ้ำนะคะ นักเขียนแค่เอามาเปลี่ยนปกและเปลี่ยนชื่อค่ะ)