เจ้าลมรักเอย

‘ตรัณ’ นายหัวหนุ่มอารมณ์ร้อน ขี้เก๊ก จอมโวยวายขาวีนตัวยงแห่งเกาะตรัณ ทว่ารักใครก็รักจริง บทจะอ้อนก็อ่อนหวานปานรถน้ำตาลยังต้องหลบ เขาพานพบเรื่องราวรอยร้าวทรมานใจ ทำให้ต้องรับ
โทษทัณฑ์นานหลายปี แต่ในวันที่เขาได้รับอิสรภาพ เขาก็ได้พบเธอผู้มากับสายน้ำกลางมหาสมุทร ‘เทียนธีรา’ ผู้หญิงที่เขาเก็บได้กลางทะเล และอยู่กลางใจของเขานับแต่นั้นเรื่อยมา

เขายิ้มกว้างราวกับได้ของขวัญชิ้นงามถูกใจที่สุด
“ฉันรักเธอ...รักผู้หญิงที่ฉันเก็บได้กลางทะเลคนนี้ที่สุด”
“คุณเก๊าะต่างหากที่เป็นคนช่วยชีวิตฉัน”
“แต่ฉันเป็นคนอุ้มเธอขึ้นมาบนเรือ...ตอนนั้นฉันไม่ชอบขี้หน้าเธอเลย ดูหยิ่ง ๆ ถือดียังไงไม่รู้”
“คุณก็เลยแกล้งฉันสารพัด”
“ก็ตอนนั้นฉันไม่แน่ใจนี่นาว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบไหน”
“แล้วตอนนี้แน่ใจแล้วเหรอคะ”
“แน่ใจที่สุดแน่ใจว่าเธอจะเป็นภรรยาของฉันไปตลอดชีวิต ภรรยาที่เป็นแม่ของลูกฉันเพียงคนเดียว”
“ไม่เบื่อเหรอคะ ฉันอายุยืนนะ แก่ง่ายตายยาก”
“แก่แค่ไหนก็รัก เหี่ยวแค่ไหนก็หอม อ้วนแค่ไหนก็กอด กินจุแค่ไหนก็เลี้ยงได้ พอใจไหม”
หญิงสาวใช้นิ้วมือไล้ไปตามผิวแก้มสากแผ่วเบาด้วยหัวใจที่เปี่ยมสุข