ลับพรางใจ

เมื่อความรักต้องซ่อนเร้น เป็นความลับห้ามแพร่งพราย
ทั้งที่อยู่ข้างกายเขา ทว่าหัวใจของเธอเหน็บหนาวเกินจะทนได้

นิรินตื่นเต็มตาพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นว่าใครนั่งอยู่ ทำไมเขาถึงเข้าบ้านมาได้ที่สำคัญทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้

“นิ้งจำได้ว่าล็อกบ้าน”

“แล้วไง” พิชญ์ไม่สะทกสะท้านสักนิด ชายหนุ่มยืดตัวลุกขึ้นทั้งที่ยังจับจ้องมาทีหญิงสาวไม่ละไปไหน ลงมือปลดกระดุมเสื้อตัวเองท่ามกลางความตกใจของเจ้าของบ้าน

“พี่พิชญ์มาทำไมคะ ถ้ามีธุระ…ค่อยคุยพรุ่งนี้ได้ไหมคะ” เธอลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง กำผ้าห่มแล้วดึงขึ้นคล้ายว่ามันจะช่วยให้เธอรอดจากอันตรายอันใกล้นี้ได้

“ถ้าอยากจะคุยพรุ่งนี้ ฉันจะมายืนตรงนี้หรือไง คิดสิ…” เขาว่าพลางถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวที่เปียกน้ำฝนเป็นดวงๆ แล้วโยนไปบนโซฟาตัวเล็ก นิรินเพิ่งสังเกตว่าเนื้อตัวของเขาเปียกไม่น้อย พอตั้งสติถึงรู้ว่าข้างนอกฝนตกอย่างที่คิดเอาไว้ตอนแรกจริงๆ

“แล้วพี่พิชญ์มีอะไรสำคัญเหรอคะ” ร่างบางค่อยๆ ก้าวลงเตียงไปอีกฝั่งอย่างระมัดระวัง ไม่ได้อยากจะคิดอะไรไปไกลแต่ท่าทางของเขามันทำให้อดคิดไม่ได้จริงๆ

“ไม่ได้สำคัญอะไรมาก” ก็แค่ทำให้นอนไม่หลับหลายคืน “คิดว่ายืนตรงนั้นแล้วฉันจะคว้าตัวเธอไม่ได้หรือไง”

“พี่พิชญ์…”

“ถ้ายังไม่อยากให้คนอื่นรู้ช่วยกลับไปนั่งที่เดิม!”

จุกอยู่ในลำคอมองดูเขาปลดเข็มขัดออกแล้วเหวี่ยงไปที่เดียวกับเสื้อตัวนั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขามาทำไม ทั้งที่ปากเพิ่งพ่นออกมาว่า ‘ไม่สำคัญ’ แต่ฝนตกขนาดนี้ยังอุตส่าห์ฝ่ามาจนเนื้อตัวเปียกปอน



----------------------------------------------------------

โหลดตัวอย่างอ่านก่อนที่จะตัดสินใจซื้อนะคะ ขอบคุณมากค่ะ

---------------------------------------------------------