อ้อนรัก (One Night Stand)

ตมิสา...เธอคิดว่าเขาเป็นผู้ชายอย่างว่า คิดว่าเป็นของขวัญวันเกิดที่เธอจะซื้อปรนเปรอตัวเอง
ปุณณภพ ...เขาแอบชอบเธอมานานเหลือเกิน ใครจะคิดว่าบุพเพจะอาละวาดให้เขาและเธอได้คู่กัน
จากคืนร้อนสุดหวาม ได้กลายเป็นรักแท้ชั่วนิรันดร์
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ขอผมเลี้ยงเครื่องดื่มคุณได้ไหมครับ”
นิ้วสั้นเผลอยกขึ้นชี้ตนเอง ตมิสาไม่คิดว่าจะมีใครมาหยิบยื่นไมตรีให้ในวัยสาวเหลือน้อยแบบนี้
ก็จริงที่เธอไม่ได้หน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่อะไร แต่ตลอด 30 ปีที่ผ่านมา ก็นับคนมาจีบได้เลยว่ามีไม่ถึงสิบนิ้วในมือ ยิ่งหล่อขนาดนี้ ในที่อโคจรแบบนี้ มันยิ่งไม่น่าเป็นไปได้ หรือว่าคนตรงหน้าจะเป็น...
‘ผู้ชายอย่างว่า’
ต้องใช่แน่ๆ นี่ไงได้คำตอบของทุกกิริยาท่าทางและสายตาหวานๆ ที่เขาส่งมาให้เธออย่างต่อเนื่อง รัศมีแห่งความไม่ไว้ใจ แปรเปลี่ยนเป็นเข้าใจในบัดดล
“ค่ะ” ในที่สุดจิตใจฝ่ายความอยากรู้อยากเห็นก็สั่งให้เธอตอบตกลงออกไป
ตมิสาพาหนุ่มหล่อแปลกหน้าที่เธอยังไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ หรือจะเรียกว่าถูกเขาพามานั่งที่โต๊ะตัวเองเสียมากกว่า หนุ่มหน้ามนคนเดิมขยับลงนั่งข้างๆ กันบนโซฟา แทนที่จะเป็นเก้าอี้ตัวเดี่ยวอย่างที่ควรจะเป็น เขาขยับเข้ามาในระยะประชิด มันน่าจะทำให้เธออึดอัดหรือตื่นตระหนก แต่กลับกลายเป็นเธอนั่งนิ่งไม่ต่างจากรูปปั้น
ยิ่งไปกว่านั้นพอเขาก้มมากระซิบถามชื่อเครื่องดื่ม เธอกลับหาเสียงตัวเองไม่เจอ หูอื้อ หน้าชาไปหมด ตอนลมหายใจอีกฝ่ายเป่ารดใส่ ไม่ใช่ว่าไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายในระยะกระซิบคุยกัน แต่กลิ่นน้ำหอม กับเซ็กส์แอพพริลของอีกฝ่ายเล่นเอาใจเธอสั่น
ตมิสาเองก็อดนึกโกรธความไม่เป็นกุลสตรีของตัวเองอยู่ไม่น้อย เธอทำเหมือนเด็กสาววัยรุ่นที่กำลังจะใจแตกเพียงเพราะมีผู้ชายมาจีบ ให้ตายเหอะ เขาเป็นอย่างว่านะ!
เธอจำไม่ได้ว่ากระซิบตอบชื่อเครื่องดื่มว่าอะไร มารู้ตัว
อีกที เครื่องดื่มสีฟ้าก็ถูกวางลงมาตรงหน้า 2 แก้ว
“ผมถือวิสาสะสั่งของโปรดของตัวเองมาให้ หวังว่าคุณคงไม่รังเกียจนะครับ” คนที่ไม่ได้รับคำตอบใดๆ โปรยยิ้มให้คนที่ยังนั่งนิ่งตัวเกร็ง
“ค่ะ” เธอตอบไปแค่นั้น แต่น้ำเสียงเคลิ้มฝันราวกับต้องเวทมนตร์ มือก็รับแก้วมาจากอีกฝ่าย ก่อนจะชนกันเสียงดังคลิ้ง
“ผมชื่อปุณ ปุณณภพ แล้วคุณล่ะครับ ชื่อว่าอะไร” คนที่ได้โอกาสก็รีบแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ ไม่คิดเลยว่าจะเจอเธอในที่อโคจรแบบนี้
“พี่ชื่อตมิสาค่ะ ชื่อเล่นชื่อแต้ว” ยิ่งพิศมองอีกฝ่ายในระยะประชิดก็ยิ่งรู้แน่ชัดว่าตัวเองนั้นแก่กว่าฝ่ายนั้นหลายปีเป็นแน่ ใบหน้าของคนที่เพิ่งแนะนำตัวว่าชื่อปุณณภพนั้นใสกิ๊กไม่ต่างจากหนุ่มวัยรุ่น
“พี่อะไรครับ คุณท่าทางจะรุ่นๆ เดียวกับผมนั่นแหละ”
ไม่ใช่แค่พูด แต่เจ้าของดวงตาแพรวพราวยกมือขึ้นจับลูกผมเธอทัดหู
ให้ตายเหอะ!!!
ทั้งคำพูดทั้งการกระทำที่ถึงเนื้อถึงตัว หรือว่าที่นี่คือบาร์โฮสต์ คนสติแตกอยากตะโกนเรียกเพื่อนๆ มาช่วยกันวิเคราะห์ แต่สุดท้ายก็ทำได้แค่กลืนน้ำลายลงคอแทน
“พี่มาฉลองวันเกิดอายุครบสามสิบค่ะ” ก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องไปแจกแจงเล่าให้เขาฟัง แต่เธอก็ทำไปแล้ว และถ้าให้เดาคนตรงหน้าก็อาจจะไม่เกิน 22-23 เป็นแน่ ก็เล่นหน้าใสเป็นตูดเด็กทารกซะขนาดนั้น
“สามสิบกำลังแจ๋วเลยครับ...”
ตมิสาไม่อยากจะเชื่อหู
“จริงๆ ตอนนี้เทรนด์พี่สาวก็กำลังมา และเขาว่ากันว่ากินคนแก่น่ะเป็นอมตะใช่ไหมครับ”
เธอรู้ตัวเลยว่ากำลังหน้าแดงอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะกล้าปีนเกลียวเธออย่างตรงไปตรงมาขนาดนี้
แต่จะว่าไปก็ไม่แปลกนี่นะ ก็เขาทำเป็น ‘อาชีพ’ นี่ คงจะมีเรดาร์มองหาสาวทึนและอาจจะคิดไปเองว่าเธอจะกระเป๋าหนัก
“ขอโทษครับ ผมนี่ปากพล่อยจริงๆ” ปุณณภพคิดว่าตัวเองอาจจะรุกเธอหนักเกินไป เขารีบตีปากเบาๆ ก่อนจะส่งยิ้มให้คนที่นั่งนิ่งตัวเกร็ง บอกตรงๆ ว่ายังไม่อยากพลาดโอกาสที่จะได้สนิทสนมกับเธอ
ตมิสาทำได้แค่เพียงยิ้มแหยๆ ตอบ
“แต่ผมพูดจริงนะ เรื่องที่ว่าสามสิบกำลังแจ๋ว”
เธอมองคนที่ขนาดหัวเราะเสียงดังยังน่ามอง ความคิดบ้าๆ บังเกิดขึ้นมาทันที หรือบางทีเขาอาจจะเป็นของขวัญวันเกิดที่ฟ้าประทานมาให้กับเธอ