รติภพตื๊อรัก

“อ๊าย! คนบ้า”
“ถึงจะบ้า ผมก็บ้ารักคุณนะครับ”
“อย่าพูดพล่อยๆ นะ”
“คุณไม่ต้องคิดมากหรอกคนสวย ถึงคุณจะสเปกผมมากขนาดไหน แต่ถ้าปากร้ายแบบนี้ผมก็ไม่เอามาเป็นแม่ของลูกผมหรอก เห็นผมอย่างนี้ผมก็เลือกนะคุณ”
“ก็ดี เพราะฉันเองก็คงไม่โง่พอที่จะเอาคนโรคจิตอย่างคุณมาเป็นพ่อพันธุ์หรอก!”
“มิ่งเมือง...”
“ไม่ต้องมาเรียกชื่อฉัน! ไอ้คนบ้า ไอ้โรคจิต คิดหรือว่าฉันอยากจะเป็นเมียคุณ ต่อให้โลกทั้งใบเหลือคุณคนเดียวกับหมาอีกหนึ่งตัว ฉันขอเลือกที่จะอยู่กับหมาดีกว่า”
--------------------------------------------
“มิ่ง...”
เสียงเรียกนั้นทำให้มิ่งเมืองต้องเงยหน้ามองอย่างสงสัย
“แต่งงานกับผมนะ”
“คะ?”
มิ่งเมืองตาโตอย่างคาดไม่ถึง แค่ที่เขาทำอยู่มันก็เกินคาดแล้ว แต่กับคำขอแต่งงานนี้มันจะมากเกินไปไหม เพราะเขาและเธอไม่ได้รักกันจริงเช่นที่แสดงออกไปให้ใครหลายคนเห็น
“ผมรักคุณ คุณจะให้เกียรติแต่งงานกับผมได้ไหมครับ”
--------------------------------------------