กลรักเกมร้าย

เธอยังคงเซ้าซี้ไม่เลิก ซ้ำตอนนี้ยังเอาหน้ามาถูไถไหล่เขาอย่างสนิทชิดเชื้อ เพื่อให้ได้เครื่องดื่มที่ต้องการอีกแก้ว แน่นอนว่าแก้วที่แล้วเธอก็พูดแบบนี้
“ไม่แล้วจ้ะ ไหนเธอบอกว่าจะนอนหลังจากได้แก้วเมื่อกี้ไป”
“มันหกไปหมดแล้วนี่คะ”
เสียงงอด ๆ เป็นมอดกัดไม้นั่นทำเอาษมาอดขำไม่ได้ “หกลงไปอยู่ใน
กระเพาะเธอหมดน่ะสิ ทำไมพี่ไม่เคยรู้เลยว่าเธอก็แสบใช่เล่น”
“พี่เหรอ” ถึงจะไม่มีสติ แต่คำแทนตัวที่ได้ยินก็ยังสะดุดหูจนต้องเอ่ยถาม
พิมพ์ดาหลาเอาคางวางที่ไหล่หนาเป็นการประคองตัวเองไม่ให้หน้าทิ่มและเงยหน้ามองคนพูดเพื่อรอฟังคำตอบ
ษมายกยิ้มเอ็นดู ตอนนี้ใบหน้าของเธออยู่ใกล้เขาเพียงฝ่ามือเท่านั้น สายตาเยิ้ม ๆ และปากจิ้มลิ้มนั่นยั่วตบะเขาน่าดู “อืม พี่ษมาไหนเรียกซิ”
คนถูกสอนให้เรียก ‘พี่’ หัวเราะคิกคัก แต่ก็ยังซบอยู่ตรงไหล่กว้างไม่ไปไหน ปากก็พึมพำ “ดีจัง มีพี่ด้วย”
“ไม่ได้อยากเป็นพี่ชายนะ”
**ผู้เขียนเพิ่มตอนพิเศษแถมให้อีก 1 บท จาก 2 บทเป็น 3 บทนะจ๊ะ ขอบคุณที่ติดตามจ้า