มัชฌิมรรคา ทางสายกลางแห่งสรรพสิ่ง

ทางสายกลางคือธรรมชาติที่ดำเนินไปอย่างบริบูรณ์ด้วยเหตุผลและอารมณ์ในตัวเอง ทางสายกลางนี้ไม่ใช่ศาสนา(Religion)แต่เป็นสัจธรรมสูงสุด แต่จะเป็นศาสนาก็ได้สำหรับให้บุคคลที่ยังอยู่ในฐานะต้องการที่พึ่งที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ ทางสายกลางมิใช่อภิปรัชญา(Metaphysics-ปรัชญาว่าด้วยความจริงในธรรมชาติ)แต่จะเป็นอภิปรัชญาก็ได้สำหรับนักวิทยาศาสตร์ที่ต้องการพิสูจน์หาคำตอบของโลกและสรรพสิ่ง ทางสายกลางมิใช่ศิลปะแต่จะเป็นศิลปะก็ได้เมื่อศิลปินต้องการแรงบันดาลใจในการสร้างสรรค์ผลงานฝากไว้บนโลก ทางสายกลางนั้นแทรกซึมอยู่ในทุกที่ แต่ต้องการดวงตาที่เปิดด้วยแสงสว่างแห่งสติและปัญญาจึงจะมองเห็น ทางสายกลายไม่ใช่การกล่าวว่า เป็นอะไร หรือไม่เป็นอะไร เพราะมันอยู่นอกเหนือจากการบัญญัติแต่งตั้ง กล่าวขานว่าเป็นอะไรหรือไม่เป็นอะไร เพราะทางสายกลางคือธรรมชาติที่มีอยู่ในสรรพสิ่งอยู่ทุกขณะอยู่แล้วแต่คนเรามักมองไม่เห็น นั่นอาจเป็นเพราะสิ่งที่อยู่ใกล้เกินไปเหมือนขนตา เรามักจะมองข้ามไปข้าพเจ้าจึงพรรณา “มัชฌิมรรคา” ทางสายกลางของสรรพสิ่ง ในรูปแบบบทกวีแห่งความว่างอันบริบูรณ์ เป้าหมายของการเขียนเพื่อทำให้ผู้อ่านเห็นว่าทางสายกลางนั้นไม่ใช่ศาสนาและมีอยู่ในทุกสรรพสิ่ง และเหตุผลท่านไม่ว่าจะนับถือศาสนาไหนต้องอ่านก็คือ เมื่อท่านอ่านจบท่านจะไม่แบ่งแยกเขาแยกเรา เพราะพวกเราบนโลกนับเป็นธรรมชาติอันหนึ่งอันเดียวที่เกิดจากบิดามารดาเดียวกันคือสุญตา-อนัตตา