อยากเย็นให้เล่นไฟ ฉบับไฟบรรลัยกัลป์

เป็นธรรมดาว่า แมลงเม่าย่อมบินเข้าไปสู่กองไฟเมื่อตื่นลืมตา แมลงวันย่อมบินไปสู่กองซากสัตว์และอาหารบูดอันเน่าเหม็น กระบือย่อมลงไปสู่ตมแล้วนอนสำราญแช่อยู่ พยาธิทั้งหลายที่เกิดในกองอุจจาระย่อมยินดีในที่เกิดนั้นว่าเป็นวิมานและอาหารอันน่าอภิรมย์ แต่หมู่มนุษย์ผู้มีธุลีในดวงตา(หมายถึงกิเลส)น้อยนั้นยังพอมีอยู่ พระพุทธศาสนาจึงบังเกิดขึ้นเพื่อบุคคลเหล่านั้น
อนึ่งก่อนที่พระพุทธองค์จะตรัสรู้ในระหว่างนั้นมีธรรมหนึ่งจุดขึ้นดุจประทีปแห่งพระญาณส่องให้โลกทั่วพื้นปฐพีมีโอภาสขึ้นให้ดวงตาของพระโพธิสัตว์เห็นแล้ว ธรรมต่างๆบรรดามีในโลกก็ปรากฏสืบเนื่องออกมาโดยมีธรรมนั้นเป็นเหตุทั้งหมดทั้งสิ้น จนพระโพธิสัตว์รู้ได้แจ้งชัดพระหฤทัยตนว่าได้ตรัสรู้สำเร็จพระโพธิญาณแล้วถึงได้ปฏิญาณตนว่าเป็น“พระอรหันต์สัมมาสัมพุทธเจ้า” ธรรมอันดุจตาน้ำหรือดอกไม้ไฟแห่งธรรมอันยังพระพุทธะให้นามระบือขจรไปนั้นมีชื่อว่า
“ธรรมฐิติญาณ”
ข้าพเจ้าเห็นธรรมนั้นแล้วทั้งเหตุและผล จึงจักได้พรรณนาธรรมนั้นด้วยสำนวนโวหารของข้าพเจ้าตามแต่กำลังภาษาอันพอมีจะพาหยั่งลงไปให้ถึงธรรมนั้น ด้วยเหตุแห่งการพรรณนานี้ย่อมต้องการแสดงให้คนในยุคสมัยปัจจุบันสามารถเข้าถึงธรรมนั้นได้ ข้าพเจ้าจึงจะรจนาด้วยภาษาไทยในปัจจุบัน แล้วสมมุติให้ชื่อว่า “อยากเย็นให้เล่นไฟ” อุบายดับทุกข์ของพระพุทธเจ้า