พ่ายรัก เมียไร้ทะเบียน

พ่ายรัก เมียไร้ทะเบียน
--------------------------------------------------------------
“ณิช เราหย่ากันเถอะ”
ติณณ์บอกเสียงเข้มอย่างจริงจัง หลังจากที่พยายามยื้อชีวิตคู่เอาไว้ร่วมสองปี แต่ก็ดูท่าว่าจะไม่มีอะไรดีขึ้น ณิชกมลไม่ได้รักเขา จะบอกรักกันสักครั้งยังไม่มี
และไม่ว่าเขาจะควงใครมาให้เห็น คนตัวเล็กตรงหน้าก็ไม่เคยแสดงท่าทีหึงหวงแม้แต่น้อย และมันก็คือเหตุผลเดียวที่เจ้าหล่อนนิ่งเฉยแบบนี้ นั่นคือเธอไม่ได้รักเขา และการแต่งงานที่เกิดขึ้น ก็เพราะต่างฝ่ายต่างถูกคลุมถุงชน
“พี่ติณณ์อยากหย่ากับณิชหรือคะ”
ณิชกมลถามเสียงสั่น ไม่ต่างจากหัวใจที่สั่นโยกจากการโดนพายุถล่ม และไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองสามีตามกฎหมายเลยสักนิด
“พี่ว่ามันคงถึงเวลาที่เราสองคนจะหยุดพันธะนี้ แล้วมอบอิสระให้กัน” การรั้งกันไว้มันมีแต่ความทุกข์ และมันก็จะเป็นผลดีกับณิชกมลมากที่สุด
“เมื่อไหร่หรือคะ”
คนถูกขอหย่าไม่ได้คัดค้านใด ๆ เพราะรู้ดีว่าการแต่งงานครั้งนี้จัดขึ้นโดยปราศจากความรัก มันคงถึงเวลาแล้วจริง ๆ หล่อนคิดอยู่เสมอว่าวันนี้จะต้องมาถึง
และเมื่อมันมาถึง ใจที่เคยคิดว่าเข้มแข็งก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น ประโยคที่ได้ยินเมื่อสักครู่นั้นไม่ต่างจากหมัดเด็ดที่น็อกหัวใจให้ใกล้จะหยุดเต้น แต่เธอก็ยอมรับได้ เพราะเรื่องความรักมันบังคับใจใครไม่ได้
“ณิชสะดวกวันไหน”
ติณณ์ถามพร้อมกับมองปฏิกิริยาของภรรยาสาว เขาอยากจะเห็นถึงบางสิ่ง เพราะมันอาจจะทำให้เขาเปลี่ยนใจ แต่เจ้าหล่อนกลับก้มหน้า และก็ต้องเจ็บแปลบ ๆ เพราะสาวเจ้าไม่ได้ยื้อใด ๆ ทั้งสิ้น
“ณิชขอหาที่อยู่ใหม่ก่อนได้ไหมคะ แล้วเราค่อยหย่า”
คนช้ำเอ่ยขอด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ตั้งแต่จำความได้ เธอก็อยู่ที่บ้านหลังนี้แล้ว จากความเมตตาของตีรนา รู้สึกใจหายไม่น้อยที่จะต้องไปจากที่แห่งนี้ และเธอก็อยากจะยื้อเวลาที่จะให้ได้อยู่กับเขาต่อ
“ถ้าอยากออกไปอยู่ข้างนอก พี่จะหาที่อยู่ให้เอง ไม่กี่วันก็คงจะหาได้ เดี๋ยวพี่จะพาณิชไปดู”
“อยากจะหย่าขนาดนั้นเลยหรือคะ”
--------------------------------------------------------------
*** ฝากเรื่องนิยายเรื่องแรกด้วยนะคะ***
***หากผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยค่ะและจะนำไปปรับปรุงในเรื่องต่อไป***